zondag 27 januari 2013

Ze kan het toch

Ze is een beetje traag in haar ontwikkeling, Kleine Zus.
Voor de 'ingewijden' in Kind en Gezin -tabellen en -terminologie: ze zit onder de P10 qua lengte en gewicht.
Dat was niet zo toen ze een dik half jaar geleden bij mij kwam: dan zat ze een beetje boven de P50. En dik boven de P50 wat betreft gewicht.  Concreet: in die hele periode dat ze hier is, is ze zo maar een 200gr bijgekomen. Voor een kindje van 13 maanden is dat eerder weinig.
En daarbij komt dan nog eens dat ze duidelijk trager evolueert wat betreft motorische ontwikkeling en spel dan Grote Zus. Maar eigenlijk is zij geen 'goeie' referentie: zij was in die dingen dan weer duidelijk sneller dan het gemiddelde.

Nu goed: de ene is super sociaal en eerder gemakkelijk in de omgang maar trager dan het gemiddelde kind in haar ontwikkeling, de andere is sneller dan het gemiddelde in haar ontwikkeling maar is dan weer sneller overprikkeld, sneller emotioneel overspoeld...
Misschien is de jongste wel beter af....

Maar waar ik mij wel zorgen rond maakte, en daarvoor toch al naar de kinderarts getrokken ben: de jongste wilt maar niet steunen op haar voetjes. Ze trekt haar beentjes op. Of als de voetjes toch op de grond komen dan krulde ze de tenen van het ene voetje zodanig dat enkel de tenen nog de grond raakten. En het andere voetje 'sloeg ze om' naar buiten. ' t Zag er niet goed uit...

En ineens DOET ZE HET. De dag dat ze 13 maanden oud werd, stond ze recht. Voorzichtig recht geklommen door met haar handjes steeds hoger te gaan op de super logo-bouwstenen (die eigenlijk dozen zijn). In 't begin nog erg met haar poep naar achter, maar op dag 2 al bijna rechtop.

En leuk dat ze't vindt.... Ze blijft maar proberen en proberen...
OK: ongeveer 3 maanden later dan het 'gemiddelde kind', maar ze heeft er minstens evenveel plezier in :-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk dat je reageert!

Groetjes