Zieke

Nee, een ziek kind gaan afhalen van school:  dat hoort niet bij 'de leuke dingen'. Maar al de rest daarrond....

Zoals nogal vaak de laatste tijd, lag mijn GSM ondergesneeuwd onder... (wasgoed of papieren of een rondslingerende tas die nog niet leeggehaald werd...) daarop had de leerkracht 3X een poging gedaan om mij te bereiken.
De mama die haar ook zieke dochter (tevens hartsvriendin van de mijne) was gaan afhalen, stond hier aan de deur om mij te verwittigen, want had van de leraar gehoord dat hij mij nog niet had kunnen bereiken.
euh ja, iemand liet me weten: "gelukkig ben je thuis" en ja: voor de zieke is dat zeker het geval.
Zieke dochter was op school geïnstalleerd in een zetel, geflankeerd door 2 van de meest rustige vriendinnetjes die haar gezelschap mochten houden terwijl het voor anderen speeltijd buiten was.

Dus nee: het is niet het zieke kind wat ik zo leuk vind. Maar ik ben wel dankbaar. Erg dankbaar zelfs: om de betrokkenheid van velen.
En zo voelt het wonen in de stad zoals het wonen in het dorp waar ik ooit opgroeide.... en daar kijk ik met veel warmte op terug.

Een nieuw kantje

Nu ik verplicht thuis ben en -alhoewel mijn hoofd weet dat dit nodig is- er van baal, heb ik mezelf voorgenomen aandacht te hebben voor leuke dingen die ik anders (wanneer ik werk) zou missen. 
Dit is er zo eentje:

2 meisjes in huis: ze hebben wel wat gemeen, maar in veel zaken zijn ze elkaars tegenpool.
Zo heb ik er ééntje die van nature dingen kan vinden en ze er ook kan terugleggen. De andere kan dit echt niet: "Maar waar is mijn boekentas?" ik: "Waar hij hoort te zijn, meid". Zij, totaal verwonderd: "Waar is dat dan?" Tja: daar waar al 4 jaar de tassen staan...
En dit herhaalt zich dan gedurende de dag enkele keren voor : scharen, schoenen, truien, stiften,...

Miss sloddervos dus ook: elke dag struikel ik wel over iets van kleding van haar... op de trap, in de living of in de keuken. In haar kamer (waar de kleerkast staat) en de badkamer (wasmand) struikel ik niet meer omdat ik ze daar verwacht.

Groot was mijn verbazing deze ochtend in de klas. Terwijl ik de fietsen op slot zette, was zij al naar boven gerend. Want ze wilt zeker op tijd zijn. (Fijn!)
Terwijl ik haar nog even dag ga zeggen en zie ik haar heel geconcentreerd en voorzichtig haar nieuwe trui met zorg opplooien.
Ik heb een nieuw kantje van haar ontdekt! Heerlijk.