Soms is ze toch om op te eten; mijn oudste!
Alles stond klaar op tafel, Kleine Zus zat al in haar stoeltje. Terwijl ik nog wat zocht in de keuken, was Grote Zus stilletjes op mijn stoel gekropen en begon het platte kaasje van Kleine Zus heel lief lepeltje per lepeltje aan haar te geven. Dit was de eerste keer dat ze dit deed en ze glunderde.
"Kijk, ik ben een Koeka" zei ze trots.
En toen... toen was ik in de wolken!!! Ik heb me zelden zo trots en blij gevoeld.
(Voor diegenen die ons niet zo goed kennen: Grote Zus spreekt mij aan als Koeka. Haar mama is en blijft haar mama, dus die noemt ze ook: Mama. Die mama had in overleg met de pleegzorgbegeleidster, toegestaan dat ik voor haar, toen nog babydochter, 'Moeke A.' werd. Bij het opgroeien en leren spreken, maakte zij er Koeka van. Onmiddellijk vond ik dit wel een mooie aanspreektitel en ik hoor hem graag. Zelfs nu ze zonder probleem 'Moeke A' kan zeggen, blijf ze ik voor haar 'haar Koeka', en noemt ze mij zo. :-) )
Dàt beteken ik dus voor haar: iemand die voor kindjes zorgt!!
En zo glunderend van trots zij was omdat ze haar pleegzusje aan het eten geven was, zo blij en fier en gelukkig voelde ik me. Wat doet het goed dit juist nu te horen; midden in een periode ze bezig is met het verheerlijken van 'haar mama'. En soms zelfs gebruiken om aandacht te krijgen of zelfs medelijden. Want zo slim kan ze soms ook al zijn....
Ik draag met trots en contentement mijn titel van Koeka
Die loyaliteit is hier ook geen onbekende in huis. Toch is het niet altijd een kado als mama noch papa afspraken nakomen mbt bezoek en contact. Hoe leg je dit uit aan een kind? Hopelijk loopt dat bij jullie beter.
BeantwoordenVerwijderenEnne Koeka, jij bent goed bezig ;-)
Lieve groetjes,
*Sam