Minder en beter???

't Wordt tijd om het anders aan te pakken, of toch een beetje. En da'k er niet mee moet wachten tot in september, zoals ik eerst had gepland...

Waar heeft ze't over? hoor ik u denken.

Wel: Mijn kleuter - de oudste dus- kon vorige vrijdag niet op school slapen en had het weekend nodig om dit tekort wat weg te werken. Al was ze nog moeilijk wakker te krijgen deze maandagmorgen.
Kom ik deze ochtend op school en krijg ik te horen dat slapen er vanmiddag niet in zit omwille van de 'portfolio namiddag' van de school. Ja, tuurlijk en zelfs logisch. Alleen: ik had het niet ingecalculeerd en had onmiddellijk door dat ze deze week niet doorkomt als ze al moet starten zonder middagdutje.
Dus probeer ik iets uit te denken, te regelen, aan te passen, waardoor ze toch nog iets zou kunnen slapen. Voor mij wordt het een namiddag waar ik mezelf nog net niet voorbij hol van de éne afspraak naar de andere.

Gelukkig zijn we mooi op tijd voor het portfolio gesprekje en - grote zucht van opluchting- ook de Mama  was erbij.  En dan bedoel ik het zowel in letterlijke als figuurlijke zin van het woord 'erbij'. Ik was er vooraf niet gerust in en had dus maar niet aangekondigd dat Mama ook uitgenodigd was. Hierdoor was Grote zus wel eerst een beetje van haar stuk en erg afgeleid. Maar eens het onze beurt was om samen met Juf haar map te bespreken, deed ze het prima.

Maar bon. Voor we zover waren, besefte ik dat het ook voor mij té druk en té veel is om op 1 dag te gaan werken én met Kleine Zus een bezoek aan de pediater te brengen om daarna naar de school van Grote zus te rennen voor haar Portfoliogesprek  gevolgd door een bespreking thuis met de pleegzorgbegeleidster over de op te starten bezoekregeling van Kleine Zus met haar ouders en een aanpassing van de bezoeken van Grote Zus aan haar mama...
En dan begint de avond: huishouden doen en weten dat ik vannacht sowieso voor Kleine Zus nog eens uit bed moet en hopen dat Grote zus goed slaapt, ook al vrees ik dat ze terug ziek aan't worden is en zij dus ook een moeilijke nacht zou kunnen hebben.....

De planning was om vanaf september 4/5 te gaan werken door gebruik te maken van tijdskrediet. Omdat ik als pleegouder geen gebruik kan maken van 'tijdskrediet omwille van de zorg voor jonge kinderen' noch van ouderschapsverlof, wou ik zo zuinig mogelijk omgaan met deze vorm van minder werken (ik wil in elk geval kans maken om daarna terug voltijds te gaan werken: als alleenstaande moet ik ook nog kunnen overleven van alleen mijn pensioen). En na alle berekeningen bleek dat het beter uitkwam om hiermee te starten in september.
Maar door voltijds te blijven werken, zie ik de juf op school nauwelijks: ik zet Grote Zus af aan de opvang rond kwart na 7 en kan haar pas terug van school afhalen rond half 6 's avonds. Vandaar dus  ook dat niemand mij erop attent had kunnen maken dat er vandaag op school niet geslapen kon worden, vandaar ook dat ik vandaag te horen kreeg dat we Jules de Klas-pop eigenlijk vorig weekend te logeren hadden, maar wist ik van niks omdat je van een 3-jarige niet kan verwachten dat zij dit wel zal regelen en onthouden. Enfin Jules zal nog wel eens komen logeren, maar dat de communicatie erg moeilijk loopt doordat ik zo vroeg en laat op school kom, dat is duidelijk. En ik daardoor wel wat mis van hoe het allemaal gaat in de kleuterschool - want ook voor mij is't allemaal nieuw.

En vooral : omdat het voor Grote Zus gewoon veel te zwaar en te belastend is: die lange dagen 5 dagen op een week.

Daarom heb ik laten weten dat ik vroeger ga starten met het tijdskrediet, liefst dit schooljaar nog en als het heel erg mee zit: al vanaf april.....

En stilletjes hoop ik dat hiermee mijn schuldgevoel toch wat verminderd. Schuldgevoel omdat ik 5dagen op 7 een prikkelgevoelig kindje van pas 3 jaar langer dan 10uur aan een stuk op school laat zijn. Dat kan niet helemaal OK zijn...voor haar. Soms is het zelfs pijnlijk om te zien hoe ze zich 'sterk' moet houden....