De jongste is ziek: gisteren met koorts van de crèche gehaald. Dat heb je; in de winter en met een kleuter en een baby in huis die beiden in contact komen met heel veel andere kindjes. Op school, in de crèche, in de opvang...
Dus belde ik naar de dokter: of we nog konden langskomen? "ja, misschien best een beetje vòòr 6u, het 'spookt' hier nogal eens tijdens de raadpleging op maandag" ;-)
Voor de zessen? Oei, dat haal ik normaal gezien niet. Maar ik probeer.
En kijk: gisterenavond was er weinig verkeer op de baan en ging het alweer een stuk vlotter dan 's ochtends, had ik met veel geluk toch nog een parkeerplaats in de straat van de school wanneer ik de oudste ging ophalen (waardoor ik alweer een kwartier tijd gewonnen had) én ging Grote Zus vrij vlot mee naar huis.
Dus was ik even voor 6 in de wachtkamer van de huisarts, als eerste. En konden we om 6u al bij hem terecht.
Bij het terug naar huis stappen, wandelden baby in wandelwagen en ik erachter, onder de bomen aan de Groendreef, langs het water. Lekker rustig op het netjes geruimde fietspad met links en rechts van ons sneeuw. Best wel een mooi zicht hier.
En ik was duidelijk niet de enige die er zo over dacht. Wanneer ik even naar de andere kant keek, zag ik een koppel op het eerste verdiep buiten op hun piepklein terras zitten. Lekker ingeduffeld en gezellig met een paar kaarsjes op het tafeltje, eentje een sigaretje rokend, kijkend over het water of gewoon naar buiten. Weet ik veel. Maar ik werd er goed gezind van.
Blue Monday? No way!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes