Beslissen

Beslissingen nemen is nooit mijn sterkste punt geweest. 
Het zou me niet verbazen als ik ooit zou te horen krijgen dat mijn ouders gek werden van mijn getwijfel over welk toespijs er nu op mijn boterham mocht liggen: ik twijfelde, telde af om dan het resultaat van dit aftellen toch niet appetijtelijk genoeg te vinden en dus opnieuw te beginnen twijfelen....

Mijn boterham beleggen is geen probleem meer, gelukkig. Maar soms vind ik het nog altijd moeilijk om beslissingen te nemen. Ik denk dat ik dat ook het moeilijkste aspect vind aan het alleenstaande ouderschap: altijd alleen beslissingen moeten nemen en niet met iemand  de voors en tegens van iets kunnen bespreken,... Want als ik iets geleerd heb over 'beslissen' is het dat het mij wel helpt wanneer ik er over kan babbelen. Met iemand: dat helpt om mijn gedachten te ordenen.

Ik heb het voornemen om in de grote vakantie op reis te gaan, met de meisjes. Woensdag zette ik eindelijk de stap om een optie te nemen op een weekje vakantie in Tunesië: zon, zee, strand, zwembad en All-in. Erg verleidelijk...
1 dag later ontving ik een promotie voor een vakantie in de Provence, ongeveer dezelfde periode: goedkoper, de plaats waar ik vorig jaar wilde boeken maar toen volzet was. Wel wat reken- en telwerk nodig om te kijken of dit haalbaar is wat betreft vakantie-uren en moment.

Auch! 
Wat een dilemma: vliegvakantie? Op een halve dag op je bestemming zijn, maar wel als enige volwassene 2 drukke kinderen in toom moeten houden op momenten dat het hun misschien niet uitkomt. Als enige volwassene staan klungelen met bagage en ondertussen de 2 bengels in't oog proberen te houden? Het idee alleen bezorgt met stress. Al is het natuurlijk maat een halve dag en de rest is pure vakantie. Alhoewel: soyamelk zal daar wel niet voor handen zijn, (voor de oudste) en stel dat ik daar extra pampers nodig heb voor de Jongste: hoe krijg ik dat geregeld?
Autovakantie dan? 1100km achter 't stuur met de 2 kinderen op de achterbank waarvan er eentje dat niet zo'n leuk idee vindt...Wel kunnen stoppen wanneer ik dat zelf beslis (of het nodig is voor de kinderen), De geruststelling dat ik alles ter plaatse zal kunnen vinden wat ik 'vergeten' ben,  en geen stress wat betreft gezeul met bagage...En minder 'gedoe' met reisdocumenten voor de kinderen (met pleegkinderen is dit altijd rompslomp én kan het tot 'gedoe' aan de grenscontrole leiden wanneer de papieren niet vertaald zijn)

Ik geraakte er niet uit, en moest vandaag beslissen (optie die afloopt)...
Een luxe-dilemma, dat besef ik maar al te goed. Maar toch bezorgde het me een serieuze portie onzekerheid, en wat stress...

Gelukkig heb ik luisterende oren gevonden bij verschillende collega's en kreeg ik van hen een aantal tips en verhalen over eigen ervaringen met vliegvakanties.

Joepie! De gedachten geraakten geordend, de twijfels verminderden...

De knoop is deze avond doorgehakt! Mijn hoofd is weer vrij, en ik verwacht een rustige nacht :-) Met dank aan de collega's die de tijd namen om te luisteren en mee te denken