2015 werd 2016
Zelf ben ik opgegroeid met de traditie van nieuwjaarsbrieven:
"op mijn minivoetjes
kom ik hier heel zoetjes
..."
Op de school van de kinderen doen ze daar niet aan mee: "da's alleen voor kleuters, he", wist de Oudste te vertellen. En ik, oude sentimentele dwaas die ik ben, vind dat heel jammer.
Voor mij heeft dat iets, heel die traditie van nieuwjaarsbrief-voorlezen. Tijdens heel die feestperiode- waarin je als kind het ene cadeau na de andere krijgt- ook eens even aan de anderen denken en iets terugdoen: hen 'het beste' wensen... Ik vind dat schoon....
En daarbij was het ook een 'ceremonie': iedereen maakte het stil om jet te kunnen horen, je ging flink rechtop staan en las voor: veel stress gemengd met evenveel fierheid, gevolgd door een dikke knuffel (en een enveloppe)
2015 werd 2016
Bijna geruisloos, op de knallen rond middernacht na. En zo heb ik het het liefst.
Ik 'heb niks' met oudjaar vieren: voel me altijd op m'n ongemak in het feestgedruis dat voor mij heel opgeklopt en onecht aanvoelt. Gelukkig heb ik een zus die ook niet zo'n nood heeft aan confetti en serpentines enzo. We brengen de avond al enkel jaren rustig en gezellig samen door. En deze keer werden we onverwacht getrakteerd op een muziek/theater show door het klein gespuis. Heerlijk hoe zij opgingen in het moment en ons de slappe lach gaven door een stukje onbedoelde slapstick
2015 werd 2016
En dus is het het moment om iedereen het beste toe te wensen.
Een heel welgemeende : goede gezondheid en een fijn en harmonieus jaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes