... want dat doet een Mama

Ze heeft het niet zo gemakkelijk. En zeker nu niet, nu ze er opnieuw alleen voor staat.
De weg van haar thuis naar het bezoekhuis, waar ze om de twee weken haar dochter even kan bezoeken, is er dan ook nog eens eentje met verschillende vervoersmiddelen waarvan de laatste een lange busrit is....in een voor haar ongekende omgeving.

Zo waren wij een keertje lang aan op haar aan het wachten, maar ze kwam maar niet. Dus: geen bezoek. Tot we bijna terug in de auto stapten: daar kwam Mama: half lopend. Ze was op een totaal foute halte afgestapt en dan maar beginnen stappen, bijna drie kwartier lang. Maar ze had het toch gevonden!  
Wat was ik blij dat ik toch maar dat verplichte kwartier was blijven wachten en zelfs dan nog de tijd wat rekte vòòr vruchteloos (bezoek-loos) terug naar huis te gaan.

De keer erna stond ze een uur te vroeg voor de deur, om drie kwartier in de kou te wachten...
Maar het deed haar niks want: "Geeft niet, voor uw kind doe je dat toch?"

Respect Mama!