'Een pleegouder is geen ouder' en andere idiotie waar pleegouders steeds opnieuw mee te maken hebben

Politiek en wetgeving is iets raar. Het is enerzijds een ver van mijn bed show, anderzijds word ik als pleegouder regelmatig geconfronteerd met de idiotie hiervan.

Vanaf 1 januari zal het nieuwe pleegzorgdecreet in voege gaan. Daarin wordt geregeld hoe de pleegzorgorganisaties zich moeten structureren (per provincie) en nog enkele zaken. 
De allerbelangrijkste is volgens mij wel deze: vanaf dan moet pleegzorg de eerste keuze zijn wanneer blijkt dat een kind (tot 6 jaar) niet in het eigen gezin kan blijven. Of het nu kortdurend is of voor een lange periode: de jeugdrechter zal zich moeten motiveren wanneer er niet voor de optie pleegzorg gekozen wordt.

Ik juich deze maatregel toe. Echt waar! Niet omdat er in instellingen of CKG's niet goed zou gewerkt worden. Ik ben daar wel al eens binnengestapt en merkte telkens de warmte op waarmee opvoeders hun werk doen. Maar geef toe: met 2 mensen voor een leefgroep staan met 8 kindjes van 0 tot 1 jaar: dat is, vanuit het perspectief van het kind gezien, toch wat anders dan opgroeien in een gezin en eventueel daarnaast naar een dagmoeder of crèche gaan. Zeker wat betreft de ontwikkeling van hechting.  En laat mij nu net in mijn werk zo nu en dan geconfronteerd worden met de catastrofale gevolgen op volwassen leeftijd van een problematische hechting. 
En zeker omdat kindjes die uit hun gezin gehaald worden sowieso tot een kwetsbare groep behoren. Alleen de stress al van uit een vertrouwde (doet er niet toe of deze veilig was of niet) omgeving weg gehaald te worden en helemaal opnieuw te moeten beginnen. 

Daarom dat het zo goed is dat er in eerste instantie uitgekeken wordt naar een "interim-gezin": een pleeggezin dus.
MAAR, en ik beloof dat ik probeer mijn frustratie wat in te tomen, als pleeggezin kan je geen gebruik maken van de faciliteiten waar je als 'gewoon' gezin wèl recht op hebt.

En dan gaat het vooral over werkgerelateerde reglementering. 
Als ouder kan u Ouderschapsverlof opnemen. Velen maken hier gebruik van: bijvoorbeeld om die idioot lange 2 maanden zomerschoolvakantie de kinderen zelf wat te kunnen opvangen en ze niet 2 maanden lang van kamp naar tante, naar opvang, naar god-weet-waar-nog naartoe moet sturen.
Of Tijdskrediet opnemen zodat je minder uren mag gaan werken en meer thuis kan zijn om de kinderen op te vangen wanneer ze nog erg jong zijn en je ze toch ook wel eens graag zelf gaat afhalen aan de schoolpoort.

4 jaar geleden is er een rondzendbrief geweest op de RVA (en zijn waalse equivalent): dat deze maatregelen vanaf dan enkel nog toegestaan worden aan wettelijke en adoptie-ouders.
Pleegouders zijn dus geen ouders. En vooral: pleegkinderen worden daardoor het recht ontzegd op een pleegouder die wat extra tijd kan vrijmaken om aan hun te besteden.

Kinderen die al kwetsbaar zijn...kinderen die soms ook een extraatje nodig hebben op vlak van begeleiding/therapie/hulpverlening/... Pleegouders moeten het maar georganiseerd krijgen: werken - huishouden - kind(eren) met hun vrije tijdsbesteding (tot hier toe gaat dit op voor élke ouder) -  zich flexibel kunnen aanpassen aan de bezoekregelingen van de biologische ouders (en grootouders) van het kind - en de extra zorg organiseren.

In mijn geval is het voltijds werken hierdoor onmogelijk geworden. Eerst tijdelijk: voltijds werken met een super onrustig kind van 8 weken oud dat niet kan slapen.... Dat was de keuze tussen doorgaan tot ik crashte of tijdelijk minder gaan werken. Ik heb voor het 2de gekozen omdat - mijns inziens- met het eerste niemand vooruit was. Daarna nog eens tijdelijk bij de plaatsing van mijn 2de pleegdochter. Ze was al wat ouder en sliep gelukkig minder slecht, maar ze was de eerste 10 maanden dat ze hier was zo goed als constant ziek: ook erg slopend!

Ondertussen blijkt er eentje extra hulp nodig te hebben. En nee: dat sta ik hier niet zelf te verzinnen: dat werd geconstateerd door specialisten in hun vak. En omdat je nu eenmaal niet met een kind van 2 jaar om half zeven 's avonds nog eens voor een uurtje een taal/spraak begeleiding kan gaan volgen, wordt dat dus overdag geprogrammeerd. Voorlopig om de 2 weken. Maar ook daarmee kom ik er niet met mijn verlofdagen (aangezien de werkgever - om de werknemer te beschermen (?!) ons verplicht om ons verlof in volle dagen op te nemen). Dus zal ik nu voor een hele lange periode (denk jaren) minder moeten gaan werken.

In een 'gewoon gezin' neem je in deze omstandigheden tijdskrediet met motief zorg en dat kan tot het kind 8 jaar is en voor een periode van 36 maanden fulltime. 

Als pleegouder sta ik nu in de kou. Ik heb - gelukkig nog - wat over van mijn tijdskrediet zonder motief. Dus daarmee kan haar begeleiding al starten.

Maar binnen een paar jaar sta ik met mijn rug tegen de muur: dan is het tijdskrediet op. Wat dan? 
Terug voltijds werken en de haar de hulp die ze nodig heeft ontzeggen en daardoor haar ontplooiingskansen hypothekeren?
Terug voltijds werken en om haar ontplooiingskansen niet te hypothekeren de pleegzorg opzeggen? Haar naar een instelling laten gaan? Gaat ze daar beter van worden? Ik betwijfel het ten zeerste (zie begin)
Mijn contract dan maar laten aanpassen naar minder werkuren? En dan in stress leven omdat het financieëel net-wel/net-niet haalbaar is? Als alleenstaande lukt het nu behoorlijk, al moet ik geen gekke dingen doen zoals op restaurant gaan en dergelijke. 

En wat betreft belastingen trekken ze elk jaar opnieuw in twijfel of je wel een kind ten laste hebt want: je hebt toch geen kind? 
GGGGGGGRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR! 

Die kinderen WONEN hier, officieel. En dat weten die van de belastingen met 1 druk op de knop.
Ik ben hun pleegMOEDER, dus ja: een ouder. En een ouder wilt 'haar' kinderen de kansen geven die ze nodig hebben. 
Ik ben alleenstaande en plan lang te leven, dus op z'n minst nog even pensioen te trekken. Als alleenstaande ouder word je steeds meer duidelijk gemaakt dat je zelf je verantwoordelijkheid moet nemen om niet in armoede te geraken, maar dat het in elk geval wel altijd een risico is om alleenstaande ouder te zijn...je moet er dus voor zorgen een zo vol mogelijke loopbaan bijeen te werken

Ik baal, ik bijt op mijn tanden om me niet op de verkeerde af te reageren. Er is ook gewoon niemand waartegen je in opstand kan komen wat betreft deze idiote toestand: De minister van pleegzorg is niet dezelfde als de minister van de RVA en dat komt hun goed uit: ze kunnen mooi de schuld op de ander steken...