rollercoaster

Rollercoaster: om hoog, naar beneden, kriebelingen in de buik, spanning (soms wat té?!), uitgelaten zijn maar je toch ook niet willen aanstellen en de kreetjes dus toch maar proberen te onderdrukken.

En zo voel ik mij ook een beetje. Al zit ik nu vooral in de 'controle' functie: het gevoel is er, maar ik onderdruk, geef me er niet aan over...

Heel voorzichtig ben ik nu, en twijfel of ik het wel zou schrijven. Want door het op te schrijven maak ik het openbaar, echt, niet meer fictief..
Maar ik kan het toch niet voor mezelf houden, al weet ik dat het te vroeg is om de wereld te vertellen: dat ik ondertussen al een nieuwe 'pleegvraag' gekregen heb!

Super verbaasd was ik, aan de telefoon. Eerst dacht ik nog dat er nog eens gebabbeld moest worden over het stopzetten van de vorige vraag. Niet dus. Ik had mezelf voorgehouden dat het waarschijnlijk begin 2010 zou zijn voor er een nieuwe vraag zou komen. Weeral: niet dus. En aan de reactie die er kwam op mijn spontane : "nu al!, ik had echt zo snel geen nieuwe vraag verwacht!", bleek dat het ook voor de pleegdienst onverwacht was. Maar ja, zij hebben natuurlijk ook geen glazen bol...

OK, verder dan dat staan we dus nog niet en ik heb nu ook en beetje de voorzichtige reflex: "been there, done that": een voorstel gekregen waarop ik een positief antwoord geef, maar dan haperde het, vorige keer.
Hopelijk lukt het nu wel om eens af te spreken met de ouders, om tot afspraken en te komen en om van start te gaan. Maar voor mijn gevoel is het pas "echt" wanneer het gesprek met de ouders goed verlopen is. Alsof ik nu weet dat ik 'overtijd' ben, maar dat het nog te vroeg zou zijn om met de predictor een zekere uitslag te hebben...
Het verzamelen van noodzakelijke spulletjes, kledij en het vastleggen van opvang en dergelijke, zijn voor 'later': voor het moment waarop ik zeker weet...

Wordt vervolgd....