Ademen, gewoon blijven ademen.

Woensdag:
6u30: wekker gaat en ik kreun "ik kan het niet, hoe krijg ik alles op een rijtje vandaag?" Ik voel een krop in de keel en schele hoofdpijn. Na 20 minuten kruip ik toch maar uit bed en bedenk "natuurlijk kan ik het. Ik moet alleen maar blijven ademen". Na de douche merk ik dezelfde weerstand om uit bed te komen bij 1 van de meisjes. Het lukt toch om samen te eten en op tijd naar school te gaan.
8u10 kinderen naar school brengen Oudste is niet van mij af te krijgen; ze plakt aan mij en wilt haar grip niet lossen, de tranen staan in haar ogen terwijl ze zegt "ik wil bij jou blijven". Uiteindelijk moet ik mij losrukken en zonder omkijken kordaat wegstappen. Zucht: nog steeds, na al die jaren, heeft ze het moeilijk met 'naar school gaan'
8u40 terug thuis, betalingen regelen
9u40 afspraak op de bank, gevolgd door boodschappen doen, naar apotheek,... ooh god die vervelende hoofdpijn... ik kijk voortdurend op mijn klok "haal ik het? ben ik niet te laat?"
11u30: thuis: boodschappen uitladen
11u45: kinderen gaan afhalen van school Ooh: haar leraar staat aan de overkant van de speelplaats en steekt zijn duim op. Zij loopt mij ondertussen enthousiast tegemoet. Ze ziet er super ontspannen uit. Eigenlijk al sinds het begin van dit schooljaar. En dat zorgt dan voor een gevoel van opluchting bij mij. Heerlijk, ze zit goed in haar vel! Ik her-adem.
12u15: thuis: eten maken en eten "Opletten, ademen, niet jachtig doen" zeg ik de hele tijd tegen mezelf, terwijl ik weet dat we amper 45 minuten hebben om eten op te warmen, te eten, op te ruimen voordat de logopediste hier staat. Ondertussen flitst ook nog door mijn hoofd "gelukkig dat ze vandaag nog naar hier komt, naar haar gaan kost ons nog eens 20 minuten (enkele rit)" Ik merk dat de schele hoofdpijn weg is, de knoop in de maag ook, want ik prop al wat in mijn mond van de honger tijdens het klaarmaken van het eten. Het jachtig gevoel, versnelde hartslag, blijft me parten spelen
13u: logopedie tot 13u30 voor 1 kind. Ik heb de grootste moeite met het andere kind rustig te houden zodat ze logopediste en oefenend kind niet stoort. Ik zoek een nog 'iets' wat we wekelijks kunnen herhalen en met beloningssysteem, want ze flipte toen ze hoorde dat kleine zus beloond werd voor haar werk bij de logopediste en zij geen 'cadeautje' zou krijgen....
13u45: kind 1 afzetten bij verjaardagsfeestje,
14u kind 2 afzetten bij bezoekmoment met ouder
14u30 thuis, afwassen en in mijn hoofd de puzzel leggen over het vervolg van de dag. Wat moet tegen hoe laat klaar staan? Tafel dekken voor het avondmaal. Oh ja: morgen is 't zwemles voor de meisjes, na school. Maar waar zijn die badmutsen van de zwemles nu weer? Tijdens de zomer ben ik ze tegengekomen wanneer ik ze niet nodig had en nu.... Oh jee: onmiddellijk na de zwemles is er info-moment op school. De babysit is 'besteld', maar waar zijn die 10 euro nu die ik opzij had gelegd om haar te betalen? Toch uitgegeven? Kieken dat ik ben... dan moet ik nog naar de winkel vandaag, zodat ik opnieuw een briefje van 10 euro in huis heb...
15u45: kind 2 terug gaan oppikken en opvangen na het bezoek. En nog wat fruit gaan kopen: zij mag kiezen welk fruit ze morgen mee wilt naar school. Zo is het '10 euro-probleem' ook opgelost.
16u40: thuis, en tijd om een smoothie te maken: die banaan moet echt op. Nu...
17u: kind 1 gaan afhalen en doorrijden naar de kinesist, waar ik van 17u30 tot 18u30 behandeld word en de beide kinderen zich een uur in stilte dienen bezig te houden (jeah right: I wish...). Vorige keer was 't de eerste keer dat ze erbij waren.... na 20 minuten voelden ze zich genoeg thuis om de boel daar op stelten te zetten. Ik had nochtans de tablet mee, maar 't was niet uitdagend genoeg.... Hoe moet ik dat vandaag aanpakken? Zou een DVD spelertje ze een paar minuten langer zoet houden??... Gelukkig, dit lukt toch al een pak beter dan vorige keer. Al voel ik me schuldig: ééntje vraagt na een kwartier om naar huis te gaan en ziet er echt moe uit. Ze hoort nu niet op een bankje te zitten terwijl ik kiné-oefeningen doe die tot hier toe toch niet voor verbetering zorgen. Wat doe ik hier? En Waarom moet ik mij zo in bochten wringen?? Zou ik niet beter een andere kinesist zoeken, een waarbij ik op woensdagvoormiddag terecht kan? Maar ja: op een dag als vandaag zou dat ook al niet lukken... Ondertussen breekt het koud zweet mij uit...
18u45: thuis: avondeten, alles klaarzetten voor morgenochtend, en stilaan komt de rust terug. Nee, de kleinste ligt nog niet in bed: dat wordt alweer een half uur te laat, maar er is wel rust op deze moment, boekentassen klaarmaken, kinderen in bed steken, nog 3 maal terug naar boven lopen voor het angstige kind,  kleren klaar leggen (eerst even de weersvoorspelling checken en nog 2 keer veranderen van gedacht),

20u40: adem....eindelijk ...ademruimte... niet meer opgejaagd worden door de klok.
Nog te doen: was in steken, strijken, rommel opruimen,.. maar op't gemak, geen haast meer. De rust in mijn hoofd keert weer, er is weer ruimte...

Niet gelukt vandaag: spullen gaan afzetten in de kringwinkel. Tja: nu of volgende week, of volgende maand: veel verschil zal het niet maken...

"Ademen, echt: gewoon blijven ademen": hoe vaak heb ik het me vandaag niet voorgehouden?