Ik loop te zoeken; de hele dag lang. En de dagen ervoor ook, ook de weken daarvoor. Ik denk zelfs al langer.
Ik zoek: sleutels, telefoon, laptop, schoenen, de rekening die vorige week betaald had moeten worden,
Ik zoek de weg en paniekeer omdat ik toch fout rij, ondanks het feit dat ik de weg vooraf had opgezocht.
Ik graaf in mijn hoofd om te weten waarom ik de koelkastdeur nu weer opentrok, of dat éne ding dat niet op het boodschappenlijstje stond omdat ik dat zeker wel kon onthouden.
Ik ben boos omdat ik merk dat ik vergeten ben de was uit te halen en ze dus opnieuw moet doen.
Ik ben beschaamd wanneer ik merk dat ik vergeten ben de schoolnieuwsbrief te lezen op internet en dus niet wist dat er vandaag een uitstap gepland is
Ik zucht en reageer bijna laconiek wanneer blijkt dat ik het uurrooster van de Yogalessen fout heb overgeschreven en mij -als klungelende beginner- aanmeld voor een 'experten-les': 3 uur later is het een les voor mijn niveau. Dan maar naar huis en daarna terug....
En ik ga weer maar eens op zoek naar.. .het volgende waarvan ik mij echt niet meer kan herinneren waar ik het gelegd had.
Ik zoek en ik zoek, en zo is er weinig tijd tot geen tijd meer om iets productief te doen. En hieraan erger ik me blauw.
Ik zoek, ik zoek...............misschien ook een beetje mezelf???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes