Na een aantal dagen op de zetel 'gekampeerd' te hebben (enkel tijdens de dag wel te verstaan), dacht ik genoeg uitgeziekt te zijn om terug te gaan werken. Al tijdens het ontbijt wist ik dat het niet zou lukken: na de 'ochtendspits' zou ik nog net genoeg energie hebben om de kinderen op school af te zetten om dan weer in de zetel neer te ploffen...
Dus kon ik niet anders dan naar de collega bellen om ze te verwittigen.
Net op dat moment hoor ik een gil en zie ik Jongste van de trap tuimelen. Ze moest helemaal niet boven zijn, maar was gewoon haar zus gevolgd(zoals ze de hele dag door doet)
Ik weet niet waarom, maar Oudste zat net halverwege de trap: zij deed een poging om Jongste's val te stoppen.
Gelukkig bleef zij stevig zitten en kon het rollen wat vertragen zodat Jongste 5 treden boven de harde stenen in mijn armen kon rollen.
We zijn een goed team, dat is zeker.
Ze zal er wat blauwe plekken aan over houden, Jongste. Misschien zal ze zelfs een paar dagen luisteren en niet op de trappen spelen wanneer ik haar herinner aan 'het gevaar'?
Gek: op identiek dezelfde leeftijd (3 jaar en 1 maand) rolde Oudste van de trap. Haar kon ik niet opvangen omdat ik zelf boven stond. Behalve een blauwe plek en enkele maanden trapangst, heeft zij er enkel de slechte herinnering aan over gehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes