Hoera! (en toch ook weer 'bweuk')

Er  was sprake van paniek, ten huize van deze pleegmama... . 
'Was', want dat was begin december. In die periode volgde de éne onheilsmededeling de andere op. 
Om het geheugen op te frissen: 
*de regering gaat besparen op het tijdskrediet zonder motief; net dat waar ik als pleegouder gebruik van kan maken om op woensdag (aka 'therapiedag') thuis te zijn voor de kinderen. 
*Na uitgebreide testen in het COS blijkt dat de huidige begeleiding zeker verder zou moeten gezet worden. Alleen is het twijfelachtig of de begeleiding kan doorgaan: het kind dreigt tussen wal en schip te vallen: ze is te sterk voor de éne vorm van hulpverlening en heeft er dus geen recht op, en de huidige hulpvorm kan misschien niet voortdoen omdat er sprake is van iets 'extra' waardoor het kind uitvalt door die exclusiecriteria.... Het enige waarover iedereen het eens is 'extra begeleiding is nodig', maar er blijkt dus geen hulp te zijn waar het kind recht op heeft... Bijzonder frustrerend
*Iedereen weet dat het M-decreet (inclusief onderwijs) in gaat vanaf 1 september, maar tot op dat moment weet niemand duidelijk hoe en wat. Op het moment dat blijkt dat je een kind hebt wat hiervoor in aanmerking zal komen, is dat absoluut niet geruststellend...
*Ook de toekomst schrikt af: los van het feit dat ik mij afvraag hoeveel hulpverlening er later nodig zal zijn, wanneer ik er niet meer ben, is de regering er opnieuw met een boodschap waar ik het koud van krijg. "Los van het feit of het nu mogelijk is of onmogelijk, zonder diploma zal er geen recht meer zijn op wachtuitkering". 
Zucht

Dat was toen...

Even later werd er een 'overgangsmaatregel' in het leven geroepen wat betreft die tijdskredietmaatregel. Onze onovertroffen personeelsdienst liet het mij onmiddellijk weten, de papieren werden in allerijl opgesteld om hopelijk binnen de juiste termijn ingediend te kunnen worden.

Gisteren kreeg ik de verlossende boodschap van de RVA: ja het tijdskrediet werd nog toegestaan (voor de resterende periode) OEF, echt waar! We zijn er nog niet helemaal uit welke vorm van hulp hier zal geïnstalleerd worden, maar op z'n minst : op woensdagmiddag kan ik blijven rondrijden naar waar het ook nodig zal zijn. Dat is toch al dat...
Joepie,
Oef, 
gelukkig,...

Tot ik de aangehechte brief las: ze hebben mijn gezinssituatie eens nagekeken bij de RVA. Volgens hen heb ik geen kinderen (wat klopt) en kan ik er dus geen ten laste hebben (dat is een foute redenering RVA) en ben ik geen alleenstaande want wonen er op dit adres nog mensen (alsof een 3- en een 5-jarige gaan werken en mee bijdragen in de onderhoudskosten: da's pas lachwekkend)...
Opnieuw ga ik dus moeten duidelijk maken dat de namen van de personen die op mijn adres wonen niet mijn kinderen zijn maar wel ten laste zijn...
Enkele jaren geleden ging de belastingdienst mij helemaal anders belasten om die reden, vandaag bekijkt de RVA mij als een fraudeur...

Dus toch een beetje BWWWEUUK, want nu moet ik weer k-weet-niet-welke papieren gaan bijeensprokkelen op het gemeentehuis om hun ongelijk aan te tonen. En daar heb ik nu eens zó geen zin in, zie....