ge-regel

Ik ben graag pleegmama. 
Ik sta, nog steeds, voor de 100% achter de keuze die ik ooit gemaakt heb.

Laat dat duidelijk zijn.

Maar... 

ik krijg een punthoofd van het geregel. Nee, geen punthoofd: ik krijg er gewoon afschuwelijk veel stress van. Tot het punt dat ik beslis dat het geen tranen waard is en ik dan maar zie hoe het zal lopen. Desnoods loopt het niet..

Vandaag kreeg ik telefoon van de opvoedster van de STIBO, om te melden dat ik Jongste toch beter zou komen oppikken. Niet dat het helemaal onverwachts was: deze ochtend lag er een klein hoopje braaksel in haar bedje. Maar ze was voor de rest springlevend, dus misschien lag er gewoon even iets op haar maag?
Niet dus: de vele pampers van deze voormiddag gaven te kennen dat ze toch ook het buikgriepvirusje te pakken heeft.

Snel de collega's van de verschillende afdelingen verwittigd van mijn afwezigheid deze namiddag, en een afspraak bij de huisarts gemaakt en een aanvraag gedaan bij 'opvang ziek kind' voor morgen. Dat alles nog voordat we, Ziek Kind en ik, thuis waren deze middag.

Tot daar liep alles vlot.

Alleen liet het antwoord van 'opvang ziek kind' wel lang op zich wachten. En zit ik altijd gewrongen met wat ik moet aanvragen. Ze mogen starten om 7u30 en max 10u werken (terecht). Wanneer ik om 7u30 vertrek, dan ben ik sowieso al wat te laat op mijn werk. En dan is Oudste nog niet op school geraakt. En dan moet ik tegen 17u30 terug thuis zijn, wat normaal haalbaar is. Behalve morgen, want dan is't oudercontact en mijn 'uur' is tot 18u. Oudercontact is zonder kinderen. "Ideaal want tot 18u kunnen ze naar de naschoolse opvang", dacht ik wanneer ik de afspraak maakte. Maar dat gaat niet op wanneer 1 van die kinderen ziek is en daardoor dus thuis zit....

Dus had ik gevraagd vanaf tot 18u. Dan lukt het 's avonds al. Maar hoe moet het dan 's morgens? Vanaf 8u kan de 'opvang' hier zijn. Dan ben ik sowieso al zeker een half uur te laat op het werk. En wanneer breng ik Oudste dan naar school? Voor de 'opvang' hier is om toch niet veel te laat op't werk te zijn? Dan moet ik Ziek-kind vroeg uit bed halen om het Niet-Zieke-Kind mee naar school te brengen en dan terug naar huis om te wachten op de opvang?
Heu... 
Dat leek me na een tijdje toch al te gek. En dan begin ik te twijfelen... Misschien toch maar vanaf 7u30. Dan kan Ziek Kind in bedje blijven liggen, en breng ik zelf Niet-Ziek-Kind naar school. Dat is logischer. OK: sowieso ben ik dan ook te laat op 't werk en 's avonds moet ik dan nog de hulp van de buren inroepen.
Toch: deze constructie voelt logischer, klopt iets meer: dus bellen naar de dienst met de vraag of dat alles een half uur naar voor kan geschoven worden. 
"We zullen u nog terug contacteren mevrouw, want ik krijg haar nu even niet aan de lijn"... 

Meer dan 4u later weet ik nog steeds niks.

En dus weet ik niet wat het zal worden morgen. Moet ik Ziek Kind uit bed halen om Niet Ziek Kind mee naar school te brengen,... of niet? Moet ik hulp van de buren inroepen voor het laatste half uurtje 's avonds, ... of niet? 

Stress!
Maar eigenlijk krijg ik vooral stress omdat ik zo veel moet regelen, wat absoluut mijn sterkste punt niet is en het nooit zal worden. 
En omdat ik altijd hulp moet vragen bij anderen, wat ik nogal eens gênant vind. Ook dat is één van mijn zwakke punten.
En vooral ook omdat het eigenlijk nooit 'goed genoeg' geregeld kan worden: niet voor het Ziek Kind, niet voor het Niet Ziek Kind en niet voor het werk. 
Waarom wring ik mezelf in zoveel bochten? Ik zou evengoed een dag onbetaald verlof kunnen aanvragen: als je thuis een ziek kind hebt is dat een gewettigde afwezigheid.. Maar dat doe ik dus niet... want dat hoort niet, volgens de werkethiek...
Wacht eens even... en wat met de 'opvoed-ethiek'? Het bestaat niet, ik weet het, maar ik vraag het me toch af...