Januari

Zou ik durven? En zou ik mogen? Gewoon schaamteloos het idee van haar pikken en proberen om een soort terugblik te maken, per maand? 
Terwijl ik weet dat het gedoemd is om te mislukken... ik kijk gewoon te weinig naar de agenda om te beseffen dat er alweer een maand om is...

Terwijl ik weet dat het, ondanks ik toch het idee overneem, het moeilijk schaamteloos te noemen is. 
Wat mag er eigenlijk wél en niet in blog-wereld? En wanneer ga je over de grens en doe je iets, al dan niet bewust, dat niet hoort?


Januari zal voor mij voor altijd de maand zijn dat mijn eerste pleegdochter bij mij kwam wonen. Deze datum is voor mij het equivalent van wat voor anderen de dag zal zijn waarop ze hun kinderen hebben zien geboren worden...
En toch... heel bewust heb ik er nooit een 'speciale dag' van gemaakt. Want het is uiteraard dubbel: hoe blij ik ook ben met het feit dat zij mijn leven verrijkt heeft, is er eigenlijk weinig te vieren aan het feit dat een kind het statuut van 'pleegkind' krijgt en een tijd in een ander gezin zal wonen.
Ik merkte ook dat dit jaar de verjaardag van mijn Broer veel meer op de voorgrond kwam dan haar 'welkom-hier' datum... En dat ik dit OK vind.

Al belet het me niet om er even bij stil te worden...
We hebben al een hele weg afgelegd; Zij en Ik. 
Het was - en is- bij momenten een gevecht: bij elke verandering heeft ze het lastig en dat zullen we  gemerkt hebben. 
Ondanks deze spreekwoordelijke 'gevechten' zie ik zie haar doodgraag, al vraag ik mij heel soms af of ik niet moet zeggen: "dankzij"....
Ik zie haar ZO graag dat ik mij lang niet heb kunnen inbeelden dat ik een ander kind ook graag zou zien. En zelfs wanneer Jongste er al was, durfde ik hier nog wel eens aan twijfelen.

Ondertussen weet ik beter.. en kan ik mijn neef volmondig gelijk geven. "Liefde voor kinderen is niet 1 taart die je in meer stukken moet verdelen wanneer er een kind bij komt. Nee, bij elk kind dat erbij komt, komt er gewoon meer taart". 
Ondertussen heb ik ontdekt dat dit ook voor mij opgaat.