Laat haar nog even in de waan

Deze voormiddag is ze door haar bed gezakt. Door 'mijn oud' bed.  Het bed dat ik had gekregen toen ik een eigen kamer kreeg en een jaar of 10 moet geweest zijn. Het bed dat ik had bijgehouden. 't Was een goed logeerbed om in huis te hebben. En op't moment zij groot genoeg was voor een groot bed, werd het 'haar bed'.

Na een zware week waarbij Jongste stevig ziek was en ik 'mocht' slapen in periodes van 2 tot 3u aan een stuk, om dan toch 1 à 2 uur met haar wakker te zijn... Enfin : het moment van 'door bedden zakken' kwam me niet zo goed uit. Dus stelde ik voor om lattenbodem en matras op de grond te leggen... met als bijkomend voordeel 'niet uit je bed kunnen vallen'. Zij vond het een geweldig idee!

Ik begon in mijn hoofd afscheid te nemen van mijn jeugdbed, en in het verlengde ervan: van mijn jeugdkamer....

Even later leek het toch nog redelijk eenvoudig om het bed te herstellen. Dus vermande (wat een woord) ik me, reed naar de Gamma, en slaagde erin om het juiste materiaal te kopen. 

Na het middagmaal gebood ze me haar bed te gaan maken! 
Ze is 4 en leeft nog in de veronderstelling dat ik alles kan. 

Sshhtt: laat haar nog even in de waan...