Gezegend

Geschreven is stukken en brokjes... vandaar een beetje later de wijde wereld in gestuurd.


Gezegend... het woord schoot zomaar door mijn hoofd... zeker geen woord voor dagelijks gebruik... 
Natuurlijk stamt het uit mijn tijd van het wekelijks kerkbezoek. Voor mij betekent het iets moois, goed, ... een beetje zoals we soms zeggen 'dat is echt een zondagskind': zo iemand die danst door het leven alsof er geen tegenslagen bestaan, of die toch zeker niet op zijn weg terechtkomen.

Dit weekend voelde ik me, naast verkouden en grieperig, ook gezegend.

Vooraf botste ik -opnieuw- op de administratieve rompslomp die onlosmakelijk met pleegzorg lijkt verbonden te zijn, maar mij grijze haren en vooral koppijn bezorgen. Deze keer was het eenvoudigweg het aanvragen van een kind-code bij Kind en Gezin. Mijn jongste gaat naar een crèche waar ik betaal volgens inkomen. Met zo'n kind-code wordt jaarlijks berekend wat het tarief zal zijn voor haar en dit moet ook ingediend worden bij de crèche. Vanaf dit jaar wordt dit berekend via je e-ID, dus met gegevens die terug te vinden zijn in het Rijksregister (RR). En dan ...loopt het mis, als pleegouder.
Want in het Rijksregister kennen ze nog geen pleegouderschap. De kinderen die hier gedomicilieerd zijn, zijn niet verwant: dus niet ten laste. Tenminste: volgens de gegevens van het RR. En dan kan je dus natuurlijk ook geen kind-code aanvragen. Ah nee! En geeft elke poging om toch een kindcode te krijgen, telkens een foutmelding.


Uit onverwachte hoek, (Facebook!),werd ik in contact gebracht met iemand die 'deuren voor mij kan open doen'. Hierna werd ik gerustgesteld: ik had alle noodzakelijke stappen gezet en, ook al zou het niet lukken voor 31 januari, het kon daarna nog in orde gemaakt worden. Dus het maximumtarief zal zal ontweken worden. Pak van mijn hart. 

Maar vooral: dankbaar en gelukkig om kennissen, vrienden van nu én van lang geleden die laten weten -elk op hun manier- dat ze me willen steunen in mijn keuze om pleegouder te zijn.