Iedere keer opnieuw bots ik tegen dezelfde muur: weten dat de anderen de regie hebben is lastig. Verdomd moeilijk! Zelfs al begrijp ik het maar al te goed...
Op het overleg met de consulente (= sociale dienst van de jeugdrechtbank), bleek dat mama van de Oudste het momenteel echt moeilijk heeft, al doet ze haar best wat betreft zoeken naar verbetering. Ze kon dan ook niet bij het gesprek aanwezig zijn.
Het voelde alsof de aanwezige partijen elkaar wel begrepen... Het werd ook gewoon zo'n beetje tussendoor gezegd, omdat het ook gewoon nu echt niet anders kan: "ik zal dan ook voorstellen om de pleegplaatsing met 1 jaar te verlengen". Alsof het daar niet meer over moest gaan.
Verlengen, natuurlijk. Maar: ik dacht dat het ook de bedoeling was om voor wat stabiliteit en duidelijkheid te gaan en de plaatsing voor langer dan een jaar te verlengen... Wat mij vooraf was gezegd dat het eigenlijk wel goed zou zijn.
Mijn hoofd begrijpt het, en kon eigenlijk zelf invullen waarom er gewoon wordt voortgedaan met jaar per jaar verlengen nog voor de consulente het probeerde uit te leggen....
En toch is dit niet zo gemakkelijk om gevoelsmatig te relativeren.
Elk jaar opnieuw merk ik dat het eerste half jaar, tot 8 maanden na de uitspraak van verlenging, ik 'gewoon' kan leven: vakantieplannen maken, haar inschrijven voor lessenreeksen, .. Je weet wel.
Hoe dichter de datum van de rechtbankuitspraak nadert, hoe meer ik op de rem ga staan. Inschrijven voor sportlessen voor volgend jaar? Hm, nog even wachten: we zien wel of het nog voor haar zal zijn... Ik ben uiteindelijk maar zeker dat er nog een 'volgende lessenreeks komt' als ik de Jeugdrechter heb gehoord. Op verlof gaan, plan ik dus ook maar in mei (ruim te laat voor mijn werk, maar da's een andere discussie)
Ik probeer die onzekerheid te negeren en toch gewoon voort te doen. Maar man, wat kost dat soms moeite of energie...
Het had dus wel wat ademruimte gegeven als ik de rechter zou horen zeggen dat de pleegplaatsing voor een aantal jaren vastligt.
En, ondanks het feit dat ik te horen kreeg dat de consulente gaat aanvragen om voor 1 jaar te verlengen (en dat het nu ook niet anders zou kunnen) was er toch iets van een ontgoocheling.
Er zijn geen zekerheden in pleegzorg en dat moet ik gewoon leren verdragen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes