"Bezoeknamiddag": dat is het moment waarop de meisjes contact hebben met hun ouder(s). Dit gaat door in een bezoekruimte die speciaal daarvoor ingericht is. En voor mijn gemak gaan de twee meisjes op hetzelfde moment naar de bezoekruimte. De oudste ziet er haar mama en tegenwoordig ook regelmatig haar bompa. De jongste ging er voor het eerst naar toe en mag nu haar ouders al spelend terug leren kennen. Enfin: dat vermoed ik dat het 'terug leren kennen' is: vermits ze nu bijna anderhalf jaar oud is en haar ouders een jaartje niet heeft gezien...
De ouders van Kleine Zus waren er ruim op tijd... een uur te vroeg zelfs. Fijn! Ze zien het dus echt wel zitten om het contact met hun dochter op te bouwen.
Mama van Grote Zus had af-ge-SMS-t, om een kwartier later te laten weten dat haar vervoersprobleem was opgelost, dus ze toch zou komen. Maar, nee: de auto deed het toch niet, liet ze nog eens 10 minuten later weten.
Gelukkig is Bompa altijd van de partij wanneer het zijn 'bezoekmoment' is. Hij is een super lieve man, die lang onderweg is om zijn kleindochter een klein uurtje te zien. Grote Zus kijkt er ook naar uit om hem te zien.
Alleen: Bompa kan met zijn elektrische rolstoel niet binnen in de bezoekruimte omdat ze geen rekening wilden houden met zijn aanbevelingen hoe lang die planken zouden moeten zijn, welke hellingsgraad hij met zijn rolstoel nog net kan nemen en wat niet...
Tja: daar sta je dan. Met een kind dat al ontgoocheld is omdat ze haar Mama niet kan zien en een Bompa die er wel is maar waar ze niet mee kan spelen omdat hij niet binnen kan...
De enige mogelijkheid die ik nog zag was: bompa bij mij thuis uitnodigen (ik weet niet eens of het wel màg: of we hiervoor toestemming hebben) terwijl het thuis super vuil en rommelig lag. Want dat was dus net wat ik ging doen in dat dik uur zonder kindjes: eens goed kuisen.
.... voor mijn gemak.... Tja: 't is een beetje anders uitgedraaid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes