Jeugdrechtbank deze week, dat had ik al gezegd.
Deze jeugdrechtbank moet het duidelijk stellen met een ouder gebouw, één dat ooit misschien gebouwd werd om andere redenen... Het resultaat is dat er rond 9u meer dan 30 personen op elkaar gepropt staan in een wachtruimte waar 8 stoelen staan. Een beetje moeilijk om in dat gewriemel te gokken wie de 'echte' ouders van de Kleinste zijn.
Na zo'n half uur was het al heel wat rustiger: sommigen bij de jeugdrechter binnen, anderen sigaretje gaan roken om de zenuwen de baas te blijven en nog anderen ergens gaan babbelen met hun advocaat. En toen was ik wel bijna zeker dat ik wist wie haar ouders waren : efkes diep ademhalen en dan erop af om te vragen of zij de ouders zijn van....?
Yes! Intuïtie werkt nog steeds. Gelukkig had ik foto's bij van hun dochter: dat hielp om het ijs te breken.
Eerste indruk? Papa? Heeft die meer dan 2 lange wacht-uren zijn trillend been geen seconde kunnen stilhouden. Even wat 'stoere praat', maar duidelijk met een klein hartje. En liet onmiddellijk de foto van z'n dochter op z'n smartphone zien..Lieve mama, erg overdonderd door dit jeugdrechtbankgedoe: doodzenuwachtig en zelfs een beetje angstig. Mama kreeg ook even vochtige ogen bij het kijken naar de foto's. Ze gaf ze zelfs netjes terug nadat ze deze bekeken had, wat niet de bedoeling was. Ze zijn voor hun.
Met dank aan mijn broer : ze genoten enorm van de fantastisch mooie foto's die hij van hun dochter genomen heeft.
Een paar keer vroegen ze mij wat ze moesten verwachten, hoe het eraan toe zou gaan. Alsof ik de experte zou zijn! Ik wist het ook niet....
Eindelijk was het aan ons. Na een paar kleine vraagjes om één en ander te checken, legde de Jeugdrechter de ouders uit welk vonnis ze ging uitspreken. Nu ja: uitleggen is wel wat anders. Er werd van alles gezegd: 'Pleegzorg tot ze 13 is', 'technisch iets', 'GEEN langdurige pleegzorg', 'toch meer dan een paar weken'.....
Wat moeten zij daar uit begrijpen?
Wat moet ik ermee?
Dat de Jongste nog kan blijven voor minstens een paar weken tot max 12 jaar? (daarna kan ook nog, maar dan wordt ze eerst zelf gehoord)
Anderzijds; bij de Oudste wordt het jaar per jaar bekeken. En ik merk ook wel bij mezelf dat ik moeilijk verder kan plannen dan dat jaar. Vakantie? In't voorjaar is dat geen probleem om te plannen, voor de grote vakantie wacht ik toch elke keer de uitspraak af..
Dit soort uitspraak maakt het wel makkelijker om gewoon voort te doen...plannen te maken... en 'gewoon' te leven.
Tot er opnieuw een brief van de jeugdrechtbank in de bus valt.
Lijkt wel meer op een gewoon leven, lijkt mij nu ook een beetje comfortabeler leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes