Er was er 1 jarig, Hoera. Hoera!

Er is er één jarig, Hoera! En dat zullen we geweten hebben.
Terwijl Kleine Meid er helemaal geen idee van heeft waarover het gaat of wat er aan de hand is, laat ze haar de extra aandacht die ze krijgt welgevallen.

Een hele week werd er gevierd. Beginnende met het cadeautjes-bombardement van haar Mama vorige zaterdag. Ik had cake gebakken en de bezoekzaal wat versierd zodat het toch een klein beetje knus zou aanvoelen met ons gedrietjes in een vergaderzaal om de eerste verjaardag van Kleine Meid te vieren.
Mama zat supertrots naar haar dochter te kijken en gaf mij een beetje het gevoel dat ze liever wou dat ik zou verwijnen zodat ze haar dochter voor zichzelf had. Maar ze had net bezoektijd gehad en de afspraak was dat we 'onder ons' zouden vieren. Nu ja, wel begrijpelijk hoor: Kleine Meid keek spontaan gewoon veel vlotter mijn richting uit dan naar haar eigen Mama.

Ofwel werd Mama nerveus van mijn aanwezigheid, ofwel is ze gewoon zò, maar Kleine Meid was binnen een paar minuutjes overladen door cadeautjes. Ze had amper de tijd om te ontdekken wat er van onder het éne papiertje tevoorschijn kwam, laat staan te experimenteren wàt er dan wel allemaal mee kon gedaan worden. Mama ging haar wel snel even zeggen: "dat is om zò te doen" en hop, daar was het volgende cadeautje al. Gelukkig had ik vooraf met Mama afgesproken dat ze de cadeau's terug mee naar haar huis zou nemen: binnenkort mag ze Kleine meid (eindelijk) ook bij haar thuis op bezoek hebben en dan lijkt het mij wel fijn om daar ook wat speelgoed te hebben.

Bij het eten van de cake kwam de rust wat terug, vooral omdat Mama heel moederlijk haar dochter stukjes cake gaf en omdat er even niets 'moest' gespeeld worden. Op die momenten zag ik Mama ook supertrots kijken naar haar Kleine Meid. Ik probeerde een gesprekje aan te knopen, maar op elke vraag die ik uit interesse stelde reageerde Mama alsof het het begin was van een kruisverhoor.. Ach ja, hoort erbij zeker?
Kleine Meid's verjaardag viel midden in de week, dus werd de dag zelf mijn cadeau bovengehaald en 's avonds kwam buurvrouw nog langs ; ook met een speelgoedje. Voilà: de kast is weer gevuld, nu kunnen we weer afwisselen: een tijdje het éne en wanneer het begint te vervelen, halen we wat anders uit de kast!! Leuk, ook voor mij.

Vandaag kwam mijn familie op bezoek om de 1ste verjaardag van mijn pleegdochter te vieren. Ik krijg het gevoel dat Kleine Meid stilaan ook in hun harten een plaatsje aan het verwerven is. Ze wordt stilaan lid van de familie. Alhoewel dat totaal niet evident is. Ik heb bewust gekozen voor het Pleegzorgavontuur en wist vooraf dat dit kindje 'tijdelijk' in mijn leven zou zijn. Een kind waarvoor ik de moederrol invul, zonder ooit haar Moeder te kunnen worden. Voor mijn familie is dit allemaal veel minder evident, ze hebben nooit kunnen kiezen voor het statuut van 'pleeggrootouder' of 'pleegnonkel, -tante'. Maar ze doen het prima en daarom ook was ik zo blij dat ze er waren vandaag: om haar eerste verjaardag mee te vieren!!

En Kleine Meid?: die geniet van de aandacht, speelt met het speelgoed dat er nu plots ligt en vooral: oefent heel erg geconcentreerd op het stappen. En vandaag ging dat supergoed. Ik zat daar gewoon te blinken van trots terwijl ik haar de kamer dwars zag oversteken, en opnieuw, en nog eens, en....