de écht belangrijke zaken in het leven

Ha ja: doen wat je kan, verander wat er kan veranderen en aanvaarden wat je zelf niet in handen hebt...

Ik aanvaard dus dat het ouderschapsverlof niet voor mij is weggelegd, zoals ik ooit ook heb aanvaard dat zwanger worden voor mij niet mogelijk is... Al ging dat laatste wel met veel meer verdriet gepaard en is daarbij vergeleken het niet zo moeilijk om me neer te leggen bij de weigering van de RVA op mijn ouderschapsaanvraag.

Nu heb ik wel heel snel opvang gekregen van de (ook verontwaardigde) personeelsdienst op het werk die uitgezocht hebben wat er nog wel kan. Uiteindelijk zal ik enkele maanden tijdskrediet opnemen: zo kan ik ook 4/5 werken, al zal ik het wel voelen in de portemonnée.
Ik kan me er ook verder niet druk in maken: ik heb echt tijd tekort om rond te geraken met de combinatie werk/huishouden/pleegkind.

Dus heb ik mezelf voorgenomen om de aandacht te houden bij de echt belangrijke dingen in het leven. En dat was deze ochtend een baby die toch goed gezind wakker werd na een zware nacht (want verkouden en dus zo ongeveer om het uur wakker). En het kon niet snel genoeg avond zijn, zodat ik ze weer kon gaan afhalen uit de crèche, ook al was ze dan wel moegespeeld...
Ze heeft mij de hele dag doen verlangen om haar terug te mogen ophalen aan de crèche, ook al was ze moegespeeld en heeft ze dat ook laten horen :-)