rollercoaster

Rollercoaster: om hoog, naar beneden, kriebelingen in de buik, spanning (soms wat té?!), uitgelaten zijn maar je toch ook niet willen aanstellen en de kreetjes dus toch maar proberen te onderdrukken.

En zo voel ik mij ook een beetje. Al zit ik nu vooral in de 'controle' functie: het gevoel is er, maar ik onderdruk, geef me er niet aan over...

Heel voorzichtig ben ik nu, en twijfel of ik het wel zou schrijven. Want door het op te schrijven maak ik het openbaar, echt, niet meer fictief..
Maar ik kan het toch niet voor mezelf houden, al weet ik dat het te vroeg is om de wereld te vertellen: dat ik ondertussen al een nieuwe 'pleegvraag' gekregen heb!

Super verbaasd was ik, aan de telefoon. Eerst dacht ik nog dat er nog eens gebabbeld moest worden over het stopzetten van de vorige vraag. Niet dus. Ik had mezelf voorgehouden dat het waarschijnlijk begin 2010 zou zijn voor er een nieuwe vraag zou komen. Weeral: niet dus. En aan de reactie die er kwam op mijn spontane : "nu al!, ik had echt zo snel geen nieuwe vraag verwacht!", bleek dat het ook voor de pleegdienst onverwacht was. Maar ja, zij hebben natuurlijk ook geen glazen bol...

OK, verder dan dat staan we dus nog niet en ik heb nu ook en beetje de voorzichtige reflex: "been there, done that": een voorstel gekregen waarop ik een positief antwoord geef, maar dan haperde het, vorige keer.
Hopelijk lukt het nu wel om eens af te spreken met de ouders, om tot afspraken en te komen en om van start te gaan. Maar voor mijn gevoel is het pas "echt" wanneer het gesprek met de ouders goed verlopen is. Alsof ik nu weet dat ik 'overtijd' ben, maar dat het nog te vroeg zou zijn om met de predictor een zekere uitslag te hebben...
Het verzamelen van noodzakelijke spulletjes, kledij en het vastleggen van opvang en dergelijke, zijn voor 'later': voor het moment waarop ik zeker weet...

Wordt vervolgd....

hindernissen-parcours

Ik ben in mijn hoofd aan het plannen, regelen en ook al een klein beetje aan het uitvoeren (crèche gevonden) wanneer ik telefoon krijg van de pleegzorgdienst. De plaatsing gaat niet door... Mama, die eerst wel de vraag had, ziet het nu niet zitten en werkt tegen.
Ik begrijp goed dat het geen zin heeft om een vrijwillige plaatsing te proberen tot stand te laten komen wanneer de moeder plots van gedachte is veranderd. Maar het is zo erg dat door de verandering bij moeder er nog niks concreet voor haar kindje uit de bus komt en dat wordt nu toch wel stilaan tijd!

Aan telefoon ben ik één en al begrip, ook de pleegzorgdienst vindt dit geen goede situatie en zit ermee verveeld. Het is ook hun keuze niet en zij worden ook voor voldongen feiten gezet.
Pas vandaag merk ik dat het bericht toch niet in mijn koude kleren is blijven hangen en moet ik eventjes slikken. Ook ik was al begonnen met mijn leven wat anders in te richten op het moment dat de concrete vraag gesteld was. (Van alleenstaande naar pleegmama vraagt toch wel een beetje aanpassing in levensstijl en wat aanpassing in huis).
Nu zit ik hier...

Nu ja, de tijd die vrijgekomen is zal snel weer ingevuld zijn met allerhande activiteiten, dat is het probleem niet :-)
't Is dat knopje in mijn hoofd dat terug moet geswitched worden, en dat blijkt toch een beetje tijd nodig te hebben...

Het pleegzorgavontuur is vandaag toch een avontuurlijk hindernissenparcours gebleken :-)

'Mama A?' ...'Moeke'??

Ik weet het wel: 's nachts zitten er veel vreemde kronkels in mijn hoofd. Normaal gezien heb ik daar geen last van, want dan slaap ik gewoon door. Maar zo nu en dan werkt er eentje door bij het wakker worden. :-)

Zo ook deze morgen: bij het (veel te vroeg trouwens) wakker worden schoot volgende vraag door mijn hoofd: hoe kan ik mijn toekomstig kindje mij laten aanspreken?
'Mama' zal in gebruik zijn genomen door de 'echte' Mama,
gewoon mijn voornaam lijkt mij zo weinig zeggend.
Tante? Nee, dat is in gebruik voor mijn neefje en er is een wezenlijk verschil tussen tante zijn en pleegmama zijn.
'Moeke' doet mij meer denken aan een oma... waarschijnlijk omdat dit zo was bij mijn vriendinnekes van de lagere school, want zelf heb ik nooit een 'moeke' gehad,...
'pleegmama' klinkt ook als een officiële aanspreektitel en dus veel te stijf, deftig, stroef,....
'Mama A...' klinkt voor mij het meest logische, klopt ook het meest naar mijn gevoel al kan ik er best inkomen dat dit voor De Mama wel moeilijk wordt.

Suggesties???

een 'voorstel' vanuit pleegzorg

Ik had me er op voorbereid dat er wel een paar maanden verlopen tussen het moment waarop je profiel 'officieel' voorgesteld is en het 'voorstel' voor de plaatsing van een kindje. En omdat mijn profiel zo ongeveer een week geleden is voorgesteld op de vergadering, was ik er dus gerust in... Zo rond de winter hoopte ik toch wel al iets te horen.
Niks daarvan: gisteren kwam het telefoontje al!
Dus nu tolt het in mijn hoofd: ga ik erop in? Tuurlijk! Hm: is dat niet een beetje te snel gereageerd? Zou ik het niet wat grondiger moeten overdenken? Wat laten bezinken? Komaan: ik heb toch het STAP-programma gevolgd. En trouwens: wanneer ik nu 'ja' zeg, dan is het nog maar het begin van een reeks contacten en voorbereidingen. Er kan dus nog vanalles tussenkomen.

Spannend...
Mijn hart zegt onmiddellijk 'ja', mijn hoofd stelt eindeloos veel vragen. Hoe snel kan ik een goeie crèche vinden? Help!: ik moet eigenlijk de kinderkamer nog in orde maken. Nog eens help!: ik heb helemaal nog niets van materiaal (want ik heb zelf geen kinderen).

'n heel avontuur!