pleegzorger? pleegmoeder!

Wij zijn geen 'ouders'.
Nee, want vanuit 'het beleid' krijgen we de term 'pleegzorgers'. Over 'pleegouders' spreken is verboden: het zou te pijnlijk zijn voor de echte ouders wiens kind in een pleeggezin verblijft. Het zou ook financiële consequenties hebben voor het beleid. Want met de officiële term 'pleegouder' kan je natuurlijk de discriminatie tegenover andere ouders gaan aanvechten. Zoals: het niet krijgen van ouderschapsverlof, geen recht hebben op tijdskrediet met zorg voor kleine kinderen, en dergelijke...

En dus worden de -euh- volwassenen die de zorg opnemen voor het pleegkind en die niet de pleegbroer of -zus zijn, 'pleegzorgers' genoemd.
Dat is het beleid, de mooie theorie die zogezegd met iedereen rekening houdt.
Zogezegd... want hoe is het voor het kind? Het kind dat in het beste geval 1 keer per maand contact heeft met de mama? (en dat gaat op voor hen beiden)

Dat kind (6j) had het aan de ontbijttafel over 'later': 
"ik wil geen liefje, nog lang niet. Maar ja: ik wil later wel mama worden en kindjes krijgen: dan wil ik wel een liefje"
...
"Maar: wanneer ben jij eigenlijk groot geworden en mama geworden? Hoeveel jaar was je toen?"
"zelfs nu ben ik eigenlijk nog geen mama. Mama ben je als er een kind in je buik groeit (of je adopteert). Maar ik denk dat ik 'groot' was geworden toen ik helemaal voor mezelf kon zorgen: werken en alleen wonen".

"Maar dat klopt toch niet? Dat is toch niet waar! Wij wonen hier en jij zorgt voor ons; dan ben jij toch ook een mama,  een soort mama voor ons?"

Gloeiend van liefde en trots, denk ik niet dat ik me ooit meer op-en-top pleegmama kan voelen dan op dat moment. Pleeg'zorger'? m'n oren! Ik ben een PleegMOEDER!

Een mooie moederkesdag voor alle mama' s en -mama 's : de adoptiemama,de plusmama, de pleegmama, en gelijk welke vorm er nog bestaat van 'moederen'.