ge-regel

Ik ben graag pleegmama. 
Ik sta, nog steeds, voor de 100% achter de keuze die ik ooit gemaakt heb.

Laat dat duidelijk zijn.

Maar... 

ik krijg een punthoofd van het geregel. Nee, geen punthoofd: ik krijg er gewoon afschuwelijk veel stress van. Tot het punt dat ik beslis dat het geen tranen waard is en ik dan maar zie hoe het zal lopen. Desnoods loopt het niet..

Vandaag kreeg ik telefoon van de opvoedster van de STIBO, om te melden dat ik Jongste toch beter zou komen oppikken. Niet dat het helemaal onverwachts was: deze ochtend lag er een klein hoopje braaksel in haar bedje. Maar ze was voor de rest springlevend, dus misschien lag er gewoon even iets op haar maag?
Niet dus: de vele pampers van deze voormiddag gaven te kennen dat ze toch ook het buikgriepvirusje te pakken heeft.

Snel de collega's van de verschillende afdelingen verwittigd van mijn afwezigheid deze namiddag, en een afspraak bij de huisarts gemaakt en een aanvraag gedaan bij 'opvang ziek kind' voor morgen. Dat alles nog voordat we, Ziek Kind en ik, thuis waren deze middag.

Tot daar liep alles vlot.

Alleen liet het antwoord van 'opvang ziek kind' wel lang op zich wachten. En zit ik altijd gewrongen met wat ik moet aanvragen. Ze mogen starten om 7u30 en max 10u werken (terecht). Wanneer ik om 7u30 vertrek, dan ben ik sowieso al wat te laat op mijn werk. En dan is Oudste nog niet op school geraakt. En dan moet ik tegen 17u30 terug thuis zijn, wat normaal haalbaar is. Behalve morgen, want dan is't oudercontact en mijn 'uur' is tot 18u. Oudercontact is zonder kinderen. "Ideaal want tot 18u kunnen ze naar de naschoolse opvang", dacht ik wanneer ik de afspraak maakte. Maar dat gaat niet op wanneer 1 van die kinderen ziek is en daardoor dus thuis zit....

Dus had ik gevraagd vanaf tot 18u. Dan lukt het 's avonds al. Maar hoe moet het dan 's morgens? Vanaf 8u kan de 'opvang' hier zijn. Dan ben ik sowieso al zeker een half uur te laat op het werk. En wanneer breng ik Oudste dan naar school? Voor de 'opvang' hier is om toch niet veel te laat op't werk te zijn? Dan moet ik Ziek-kind vroeg uit bed halen om het Niet-Zieke-Kind mee naar school te brengen en dan terug naar huis om te wachten op de opvang?
Heu... 
Dat leek me na een tijdje toch al te gek. En dan begin ik te twijfelen... Misschien toch maar vanaf 7u30. Dan kan Ziek Kind in bedje blijven liggen, en breng ik zelf Niet-Ziek-Kind naar school. Dat is logischer. OK: sowieso ben ik dan ook te laat op 't werk en 's avonds moet ik dan nog de hulp van de buren inroepen.
Toch: deze constructie voelt logischer, klopt iets meer: dus bellen naar de dienst met de vraag of dat alles een half uur naar voor kan geschoven worden. 
"We zullen u nog terug contacteren mevrouw, want ik krijg haar nu even niet aan de lijn"... 

Meer dan 4u later weet ik nog steeds niks.

En dus weet ik niet wat het zal worden morgen. Moet ik Ziek Kind uit bed halen om Niet Ziek Kind mee naar school te brengen,... of niet? Moet ik hulp van de buren inroepen voor het laatste half uurtje 's avonds, ... of niet? 

Stress!
Maar eigenlijk krijg ik vooral stress omdat ik zo veel moet regelen, wat absoluut mijn sterkste punt niet is en het nooit zal worden. 
En omdat ik altijd hulp moet vragen bij anderen, wat ik nogal eens gênant vind. Ook dat is één van mijn zwakke punten.
En vooral ook omdat het eigenlijk nooit 'goed genoeg' geregeld kan worden: niet voor het Ziek Kind, niet voor het Niet Ziek Kind en niet voor het werk. 
Waarom wring ik mezelf in zoveel bochten? Ik zou evengoed een dag onbetaald verlof kunnen aanvragen: als je thuis een ziek kind hebt is dat een gewettigde afwezigheid.. Maar dat doe ik dus niet... want dat hoort niet, volgens de werkethiek...
Wacht eens even... en wat met de 'opvoed-ethiek'? Het bestaat niet, ik weet het, maar ik vraag het me toch af...

Ongerust ...

En hop, het is zover... de dames en heren die al honderdenzoveel dagen bezig zijn met een regeerakkoord te schrijven, die hebben het gelapt... mijn 'angst' is werkelijkheid geworden.

Nee, 't gaat niet over het optrekken van de pensioenleeftijd, of misschien onrechtstreeks toch wel. Het glipte er zo'n beetje tussendoor: "tijdskrediet met motivering zoals zorg voor jonge kinderen en palliatieve zorgen wordt verlengd, tijdskrediet zonder motivering om een wereldreis te maken, telt vanaf nu niet meer mee voor pensioen".

Ik ben niet van zin een wereldreis te maken. Wel zou ik de zorg voor 'mijn' 2 jonge pleegkinderen op een goede manier willen combineren met werk. En omdat daar een beetje extra zorg bij komt kijken, neem ik tijdskrediet en werk ik dus 4/5de.

Geen probleem toch, zie ik u denken, want dat is toch 'zorg voor jonge kinderen'? 
Mis Poes! Zoals patchworkmama zegt, onze pleegkinderen zijn spookkinderen. Ze zijn er maar ook niet... Vooral voor 'administratie' zijn ze er niet, ook niet voor ondersteunende politieke keuzes, en ook niet om 'tijdskrediet met motivering zorg voor kind' op te nemen. Want dan krijg ik zwart op wit te lezen dat ik geen kinderen heb en daar dus geen recht op heb. 
Ziet iemand het zitten om 'mijn' pleegkinderen elke woensdagmiddag op het kabinet van 1 of andere minister te gaan afzetten, totdat de heren en mevrouwen ministers doorhebben dat pleegkinderen OOK gewoon kinderen zijn??? DZJEEZES, wat ben ik weer boos!

En daar staan we dan weer met onze rug tegen de muur. Want hoe moet dat nu, met die extra begeleiding op woensdag wanneer ik terug voltijds zal gaan werken 'omdat ik geen zorg voor kinderen' opneem???? 
Later zal van haar 'productiviteit' verwacht worden: werken, zodat ze genoeg kan bijdragen aan de maatschappij. Aan de maatschappij die het haar eerst wel erg moeilijk maakt om te ontplooien en nodige begeleiding praktisch onmogelijk maakt, waardoor haar 'productiviteit' (bweik, vies woord) ook wel eens wat lager zou kunnen uitvallen gezien de gemiste kansen. GOED (dit is cynisch bedoeld) bezig Madammen en Meneren van de politiek. 

Ik ben zo boos en een beetje wanhopig en vooral ongerust, dat ik heel hard zou willen vloeken. Maar zelf daar geraak ik niet verder dan SLAPPE IDIOTEN. ... ik heb er gewoon geen woorden voor

Als iemand ze wel heeft: ge moogt ze mij gerust geven

Moeten

Vandaag moest ik zeker boodschappen doen want dit weekend zijn we een weekendje weg - Jeuj!!- Dus boodschappen voor het weekendje-weg én voor de dagen erna.

Vorig weekend was ik ziek: dan blijft de was en de strijk liggen. Dat moet dus vandaag aangepakt worden: een paar spullen hebben we nodig op weekend, en de stapel strijk wordt anders onbeheersbaar en onbegonnen werk als ik nu ook volgend weekend niet kan wassen en strijken ... vanwege op weekend : nogmaals Jeuj! want ik kijk er erg naar uit.

kinderen naar school brengen en daar even blijven hangen voor een demonstratie 'jongleren' in de kleuterklas, inkopen doen, Koken, kinderen ophalen, eten, Jongste in bed steken, keuken opruimen, mails lezen, afspraken maken waaronder 1 met pleegzorgbegeleidster, strijken, was in steken, inpakken, Oh nee: jongste nu uit haar middagdutje halen anders is ze vanavond niet in slaap te krijgen, fruit snijden, kinderen even entertainen anders is er even te veel ruzie, verder inpakken, de was uithalen en ophangen, avondeten, verder strijken, kinderen in bed steken, 

Dju: ik had ook het gras moeten afrijden... Te laat: nu is het donker. Trouwens: ik ben kapot. Wel genezen, maar nog niet gerecupereerd. Ik wil nu in mijn bed, maar moet eerst nog de boekentassen in orde maken, de (tweede) was ophangen en de strijk nog wat afwerken.

Moeten... Valt het u ook op? Vandaag 'moet' ik zo veel van mezelf. Alsof ik de voorbije ziektedagen zal kunnen 'inhalen' op 1 dag. En september was zó druk: waarbij ik het gevoel had dat élk vrij moment moest ingevuld worden met ofwel een uitstap ofwel een afspraak hier of daar. Oktober lijkt-op vlak van 'drukte'-  nu al een kopie van september te worden. Pfft.

Weet je wat? Ik kruip gewoon mijn bed in... niks klaargezet voor morgen, maar ik overleef morgen waarschijnlijk iets vlotter wanneer ik (hopelijk) uitgerust zal zijn. 

Slaapwel.