Februari

Februari = de maand waarin mijn vader jarig is. Dit jaar wilde hij wel eens iets anders-dan-anders. Behalve dat het heel gezellig was, we leuk hebben kunnen bij babbelen met familie die we weer al veel te lang geleden nog eens hadden gezien, zijn mijn smaakpapillen ongelooflijk verwend geweest. Waaaw.  
Het is er al jaren niet van gekomen om eens naar een 'echt restaurant' te gaan. Ik dacht dat ik niets miste...

Zoals de laatste jaren wel vaker het geval is, is februari ook niet onze meest 'gezonde' maand. Na de lange wintermaanden met veel binnen zitten, zijn de reserves op. Die van de weerstand bedoel ik dan. Met als gevolg de ene na de andere die snottert, hoest, koorts heeft. Een maand dus met wat gegoochel met vrije dagen verzetten, oppas ziek kind en uiteindelijk toch wat familiaal verlof moeten opnemen, en vooral: zonder doorslaap-nachten voor mij...slopend. Tijdens mijn weekends wordt 'siësta' een vast onderdeel....

Februari 2014 is ook de maand waarin ik een 3-daagse opleiding mocht volgen. "Attachment-based Practice with Adults". Daarvoor het ik mijn engels diep vanonder het stof moeten opduiken. Maar dank zij de fantastische Clark Baim, die zich geweldig kan afstemmen op zijn publiek, bleek dat totaal geen probleem.
Een opleiding rond hechtings-strategieën: dit wilde ik al langer volgen en eindelijk kreeg ik de kans. Het risico van erg uit te kijken naar een opleiding, is om ontgoocheld terug thuis te komen. Niet deze keer! 
Na deze opleiding kijk je verder dan het probleemgedrag en kan je de functie ervan proberen te begrijpen. En ik merk nu al dat ik terug meer ademruimte heb op 't werk. Ik liep er tegen mijn limiet aan en kon het soms slechts met veel moeite opbrengen om met 1 bepaalde groep te werken. Ik ga plots terug graag naar die groep...

Eigenlijk zouden alle professionelen in de pleegzorg de kans moeten krijgen deze opleiding te volgen. Ik denk dan aan pleegzorgbegeleiders, consulenten van de jeugdrechtbank, en vele andere betrokkenen.