Stel u voor

Stel u voor:

In 1 arm heb je je Jongste, in de andere hand een kinderstoel. Je kiest een tafel, ruimt alle glazen en bestek uit de weg zodat het buiten bereik van Jongste blijft. Terwijl je Oudste vraagt om Jongste gezelschap te houden terwijl ik een bordje met eten ga opscheppen voor Jongste aan het buffet. Terwijl zij al kan aanvallen, mag ik zonder veel protest Oudste meenemen naar het buffet om een poging te doen ook op haar bord wat groenten te leggen. Aaah;  elke keer opnieuw hetzelfde gevecht. "Neee, appelmoes alleen is echt niet genoeg. Je moet ook iets anders eten, anders geen dessert straks....."
Hoe idioot het ook klinkt: het is nog niet zo evident: volpension als alleenstaande met 2 kleine kinderen...

En dat, samen met "wat zullen we doen vandaag?" zijn de enige stressmomenten op een dag.
Heerlijk toch: vakantie!

Ge wilt het niet weten,, daar kan ik inkomen. Want in uw leven is er nu geen plaats noch tijd voor pauze, verlof, vakantie,...
In de mijne wel!
Eindelijk!
Na 2 lange maanden met slechts 1 verlofweekje gedurende de Gentse Feesten.
En dat ik er aan toe was!  Pas op vakantie kom ik tot het besef hoe moe ik wel ben.  De eerste dagen een beetje rondlopend als een kip zonder kop.

Geruststellend vond ik het: ook bij de andere ouders van 3 of 4 jarigen hoorde ik zo ongeveer dezelfde tafeldiscussies. En ook bij de andere 1 of 2 jarigen sneuvelde er al eens een glas wanneer mama of papa's reacties niet snel genoeg waren...
Heerlijk! Niet alleen mijn kinderen hebben zo hun kuren...

Heerlijk ook: Vlaams sprekende kinderopvang. Dan kon ik eens Carcassonne bezoeken, op't gemak, zonder buggy of jengelende kinderen (genre: "ik wil een ijsje", "ik moet pipi doen" gevolgd door "nee, de pipi komt niet").

En terwijl ik daar zo op't gemak helemaal alleen (nu ja, er waren genoeg andere toeristen, daar niet van) rondwandelde, voelde ik me plots heel alleen. Ik miste ze, verdorie, 'mijn' 2 meisjes. Daar, alleen tussen honderden andere toeristen, werd het plots voelbaar hoe belangrijk ze geworden zijn in mijn leven. Hoe betekenisvol mijn leven geworden is, dank zij hun...

Heerlijk toch, vakantie!!!