Alweer een jaar verder en opnieuw vakantie

1 Week thuis... Wat eerst nog was "omdat ik die week geen opvang heb voor de kindjes" en in mijn hoofd iets werd als: eindelijk tijd om op te ruimen wat hier al veel te lang blijft slingeren, is ondertussen "heerlijk zalig vakantiegevoel" geworden.  Lang leve de zon en haar Zuid-Franse (of is't Spaanse?) warmte.

Ik was er duidelijk aan toe - aan die vakantie - en de kindjes lijken het ook wel te appreciëren dat mijn tijdsdruk volledig weg valt. Al blijven ze consequent wakker worden tussen kwart na zes en kwart voor zeven....Nu ja, dan zal maandag de omschakeling naar het "werkregime" niet zo moeilijk zijn voor hen.

Of we veel gedaan hebben? Bah nee, gij.... 's morgens neemt het opstaan en ontbijt-ritueel minstens een uur langer in beslag, en 's middags is er tijd voor siësta. Het zwembadje werd opgepompt (en liep voor een kwart weer plat dank zij de klauwen van de kat van de buren), gevuld en gebruikt. De springkastelen in het Zuidpark werden door het kleine grut uitgetest en goed bevonden, de zoo werd bezocht....
Van mijn to-do lijstje wordt er nauwelijks iets afgevinkt. Echt vakantie dus, en zo hoort het bij deze temperaturen.

Amper naar de klok kijken en zeker niet naar de kalender... tot mijne frank valt (Yep : 'mijneneuro' klinkt nog altijd niet)  Ondertussen is de Jongste al een heel jaar hier: de zomer was vorig jaar deze tijd minder hevig, maar best wel aangenaam. Ik heb de bewijzen op foto! Haar eerste foto's: in het wippertje, op de speelmat met een ballon. 'Een rustige baby' werd mij verteld.. humhum: niet echt. Hier toch niet. Nu ja: ze is dit jaar ook vaak, heel vaak tot ongelooflijk vaak ziek geweest. En van een kindje dat niet goed in d'r vel zit, kan je natuurlijk geen rustige nachten verwachten...noch een snelle of vlotte ontwikkeling.
Zo heeft ze haar tijd genomen om te leren stappen: 't was nog net binnen de 'aanvaardbare leeftijd' volgens K&G. Nu, twee en een halve maand na haar eerste stapjes, klautert ze nu onbevreesd overal op, probeert mee te lopen met de Oudste en heeft steeds minder zin om in de buggy te gaan zitten.

Ok dat ken ik: de Oudste deed dit ook, al was ze een half jaar jonger: ze blijken even avontuurlijk ingesteld.

Tot een kleine week geleden was ik wel nog erg ongerust over haar taalontwikkeling. Dat ze nog niet spreekt, tot daar aan toe ("Kijk!" is het enige woord dat ze zegt). Maar ze kon moeilijk duidelijk maken wat ze wilt en vooral: ze reageerde zo goed als niet op wat ik haar zei of vroeg. Jongste ging gewoon haar eigen weg... Hoort ze niet goed genoeg??? Begrijpt ze er niks van???? Of is ze zo eigenwijs??? 't Was een vraag die enkele maanden hangende was. Nu weet ik het bijna zeker: ze is eigenwijs!!!
Sinds enkele dagen kan ze niet meer wegsteken dat ze me wel wat begrijpt ; ze probeert zelf ook wat 'verstaanbaarder' te zijn door zo nu en dan al te wijzen wanneer ze huilt. En vooral ze reageert nu ook. Oef!!
Al is ze nog steeds doof wanneer ze in de Zoo de verkeerde kant op stapt; ze blijft gewoon haar eigen weg volgen. Of de 'nee', 'mag niet' en 'foei' blijven onbegrepen wanneer ze haar eten op de grond smijt. En dat is nog steeds dagelijks het geval tot mijn grote ergernis.

Maar dat ze zich hier thuis voelt en deel van ons gezin is geworden tijdens dit jaar, dat staat vast. En dat is niet alleen voor mij het geval: ook de Oudste mist haar zusje wanneer ze er even niet is...