weer een sprong

In het babyboek: 'oei ik groei", wordt gesproken van 'sprongetjes' telkens een baby een bepaalde ontwikkeling heeft doorgemaakt. Kleine Meid is dik 2 jaar, zij valt dus al lang niet meer binnen de beschrijvingen van dit baby-boek. Toch heb ik het gevoel dat ze nog 'een sprongetje' heeft gemaakt.
Al kan ik het moeilijk benoemen, 'mijn vinger er niet op leggen'. Maar ik zie, nee eerder: 'ik voel' dat ze weeral geëvolueerd is.

Het gemakkelijkste is om te vertellen dat ze al een tijdje oefent op 'springen' en dat het haar de laatste dagen behoorlijk goed lukt om met 2 voetjes tesamen een sprongetje te maken om terug op 2 voetjes te landen. Maar dat is gewoon motorische ontwikkeling en dat is nu net niet haar belangrijkste ontwikkelingsstap.

Ze is al een tijdje gefocust op liedjes: een paar maanden voor haar 2de verjaardag ging de aandacht naar de melodie. Ze kon in de zomer al heel herkenbaar 'altijd is kortjakje ziek' lalala-en. En nee: niet alleen ik herkende dit, ook anderen. Kort voor haar verjaardag ging haar aandacht naar tekst, en probeerde ze 'op een grote paddestoel' te zingen. Hilarisch want ze kent een heleboel woorden niet en diegene die ze wel kent, die kon ze nog niet uitspreken. Maar doordat al haar aandacht naar de tekst ging (die niet verstaanbaar was voor buitenstaanders) was ook de melodie verdwenen. Gisteren echter, heeft ze in de auto de helft van haar repertoire er nog eens doorgedraaid en dit was opvallend verstaanbaar én melodieus.... Ze kan ze dus stilaan beide combineren.

Deze week was ik ook opnieuw zo trots op haar. Kleine Meid die het tot voor kort zo moeilijk had in situaties die voor haar nieuw zijn, kan zich stilaan goed staande houden.
De interimopvoedsters in de Kribbe (die deze week de zieke opvoedsters vervingen) hebben het helemaal niet moeilijk gehad met haar. En dat was 2 maanden geleden nog wel het geval (een week aan een stuk zelfs!). Eén avond werd ze zelfs opgehaald door een collega, omdat ik echt niet op tijd aan de kribbe kon zijn. Ik had haar hierop wel trachten voor te bereiden, maar had geen idee wat er was blijven hangen. Maar ook hier heeft ze het prima gedaan!! Ze communiceerde wel enkel via de kinderen van collega, maar dit liep erg vlot. Collega was wel door mij verwittigd dat er een grote kans was op "sfinks-houding": stoïcijns kalm kijken (of ook: uitdrukkingsloos zich afschermen) en wanneer haar iets gevraagd wordt dit pas doen na enige vertraging. Maar dank zij de andere aanwezige kindjes verliep het uitermate vlot.

En contact maken met mij, knuffelen, dat gaat nu heel 'gewoon'. Niet meer dat voorzichtig ingehoudene van een half jaar geleden. Nee: ze zoekt echt het contact wanneer ze op schoot zit. Al blijven deze momenten vooral voorbehouden tijdens het drinken van melk. En dat is dan meteen 1 goeie reden om haar avondflesje nog niet af te schaffen en haar enkel aan tafel melk te laten drinken.

Maar ze is een echte peuter hoor, met haar streken, met het uittesten van grenzen en regels ;-)