een 2-jarige kan zwaar vermoeidend zijn!!

OH jee! Niet alleen zijn we beiden aan dag 3 van onze 'buikgriep', is al het beddegoed van de Kleine Meid al zo'n 2 keer door de wasmachine gedraaid deze week wegens overgeef- of diarree plekken. Ik heb geen droogkast, dus moet het strijkijzer er wel even over (Oh ja: de droogkast wordt in januari gekocht, even wachten en kijken of het model dat ik in gedachte heb niet in solden komt). Maar ben zelf nog redelijk snel moe, al is mijn buik duidelijk beter aan het recupereren dan die van de pleegdochter.

Vandaag mocht ik dan ook nog eens haar grillen trotseren. En die waren "er over" zoals ze dat dan zeggen. Ik weet het: "pick your fights" en geef aan de rest geen aandacht. Maar ik heb 2 hele zwakke plekken wat dat betreft (ik heb er op andere vlakken ontelbaar vele hoor): smossen met eten en trekken aan kleding dat ik aan het strijken ben. En dat is nu net waar ik op 'getackeld' werd vandaag. Verder was er weinig leuk gedrag waar ik aandacht aan kon geven. Tenzij ze op mijn schoot zat om samen in een boekje te kijken. Maar ja, dan ging mijn eigen werk ook niet vooruit natuurlijk.

Wegens echt wel waterachtige stoelgang, kan ik niet anders dan het 'dieet' nog wat aan te passen: vandaag stond er dus veel rijst op het menu en weinig andere voedingsstoffen. Maar eigenlijk moet ik rijst 'verstoppen' voor Kleine Meid. Eens ze een echte, pure rijstkorrel in haar mond proeft, doet ze de mond terug open en laat ze alles eruit vallen: op haar kleding en daarna veegt ze't op de grond. Ik heb al genoeg was, dank je! Maar vooral: dat doe je niet!!!! Eten werd dus telkens na een paar happen onderbroken: ofwel omdat ze deze truuk toepaste, ofwel omdat ze besliste dat ze genoeg had gegeten. Maar in dat laatste geval vroeg ze na minder dan een half uur terug om eten.

En ook dat verliep niet op de meest gezellige wijze: Ze staat naast mij en herhaalt:." eten eteneteneteneten eten eteneten" : haast zonder ademen tussendoor. Tot haar bord voor haar neus stond. Om dan weer van voor af aan aan het hele circus te beginnen...

En dan de strijk: ja ik heb er dus een hele boel. Omdat ik woensdag zelf volledig 'strijk' lag (om de beeldspraak aan te passen aan het onderwerp), en donderdag nog geen halve, is er dus van strijken niet veel in huis gekomen. Vandaag dus wel... hoopte ik. Maar dat was buiten Kleine Meid gerekend. Vanaf ze een kledingstuk van haarzelf opmerkte op de strijkplank, trok ze het weg. Om goed stevig vast te houden in haar knuistjes en dus extra te verfrommelen, en daarna eventueel op de grond te gooien. Niet alleen vind ik dit vervelend. Ze moet van de strijkplank afblijven: da's te gevaarlijk als ze er zo tegens taat te duwen of aan te trekken!!
Dus vooral daarvoor is ze ontelbaar keren op de gang gevlogen. Om dan onmiddellijk terug naar de strijkplank te lopen wanneer ze eruit mocht. En als er niks van haar op de strijkplank lag, dan haalde ze de pas gestreken stapel helemaal overhoop..... zucht! Vandaag paste ze ook de "ik kan heel erg krijsen al ik mijn zin niet krijg"- truuk toe. Da' s een redelijk nieuwe in haar assortiment.
Op een bepaald moment had ik het helemaal gehad en was ik er zo moe van dat ik haar in bed heb gezet. Met de mededeling dat ik zou komen wanneer ze stopte met krijsen. Dan is ze nog even het spelletjes in bed-uit bed aan het spelen geweest. Tot ik haar in haar bed geïnstalleerd had met extra knuffels en een paar boekjes. Daar is ze, volledig vrijwillig want ik ben een paar keer gaan checken, een dikke 20 minuten gebleven.

Toen was eindelijk de rust teruggekeerd. Maar ook al tijd voor't avondeten en haar in bad en bed te steken.
Vermoeiend!!! Gelukkig loopt het niet altijd zo!