de écht belangrijke zaken in het leven

Ha ja: doen wat je kan, verander wat er kan veranderen en aanvaarden wat je zelf niet in handen hebt...

Ik aanvaard dus dat het ouderschapsverlof niet voor mij is weggelegd, zoals ik ooit ook heb aanvaard dat zwanger worden voor mij niet mogelijk is... Al ging dat laatste wel met veel meer verdriet gepaard en is daarbij vergeleken het niet zo moeilijk om me neer te leggen bij de weigering van de RVA op mijn ouderschapsaanvraag.

Nu heb ik wel heel snel opvang gekregen van de (ook verontwaardigde) personeelsdienst op het werk die uitgezocht hebben wat er nog wel kan. Uiteindelijk zal ik enkele maanden tijdskrediet opnemen: zo kan ik ook 4/5 werken, al zal ik het wel voelen in de portemonnée.
Ik kan me er ook verder niet druk in maken: ik heb echt tijd tekort om rond te geraken met de combinatie werk/huishouden/pleegkind.

Dus heb ik mezelf voorgenomen om de aandacht te houden bij de echt belangrijke dingen in het leven. En dat was deze ochtend een baby die toch goed gezind wakker werd na een zware nacht (want verkouden en dus zo ongeveer om het uur wakker). En het kon niet snel genoeg avond zijn, zodat ik ze weer kon gaan afhalen uit de crèche, ook al was ze dan wel moegespeeld...
Ze heeft mij de hele dag doen verlangen om haar terug te mogen ophalen aan de crèche, ook al was ze moegespeeld en heeft ze dat ook laten horen :-)

ik ben niet boos....ik ben woest!!!!

Vandaag thuis!! Want ik werk sinds 1 september 4/5 en neem ouderschapsverlof op.

Dus was ik thuis wanneer de postbode aanbelde met een aangetekende zending. Van de RVA??? Met de melding dat ze mijn ouderschapsverlof weigeren!!
Bij de pleegzorgdienst hadden ze mij nochtans gezegd dat dit kon want dat in het verleden pleegouders dit al aangevraagd en toegestaan kregen.
Nu blijkt dat de wet rond ouderschapsverlof voor pleegouders nogal' flou' is, waardoor het toegestaan of afgekeurd kan worden.
Waar het tot vorig jaar bijna altijd werd toegestaan, is er dit jaar blijkbaar een andere wind die door de RVA waait waardoor het niet meer kan. Behalve wanneer je overheidspersoneel bent, dan kan het wel.

Ik heb ik mijn colère hierbij toch wel een paar vragen:
1. Mag dat zomaar: een wet die niet verandert is ineens anders interpreteren waardoor wat jarenlang werd toegestaan nu geweigerd wordt?
2. Kan dat zomaar om te laat te verwittigen? Mijn ouderschapsverlof is al in gang: gestart op 1 september en vandaag, 9 september ontvang ik een aangetekende zending? Ik had nochtans alles netjes op tijd ingediend.
3. Kan een overheid dit maken: Wij, de overheid, staan ouderschapsverlof toe wanneer je voor de overheid werkt en staan dit niet toe wanneer je niet voor de overheid werkt???


Maar ondertussen zit ik in zak en as. De pleegzorgbegeleidster, vindt dit ook erg en een heel oneerlijke bedoening en vroeg me of ik er niet voor wil vechten... Wat ik niet zie zitten: ik heb er de tijd en de energie niet voor. Ik kom al tijd en energie tekort wanneer alles zijn gewone gangetje gaat. Daarom ook dat ik nu een paar maanden 4/5 wou gaan werken.
Dus nu én terug fulltime én weet ik wat allemaal moeten doen om dit kenbaar te maken en waarschijnlijk toch het deksel op de neus te krijgen.. laat maar

Maar ik weet echt niet hoe ik het de volgende weken ga regelen: er stond natuurlijk al wel het één en ander ingevuld op die vrije dagen
En hoe gaat dat nu, administratief? Kan ik zomaar aan de werkgever zeggen dat ik vanaf volgende week dan terug voltijds kom werken? Als dat niet kan, wat dan? Dan wordt het enerzijds geweigerd maar kan ik er anderzijds ook niet mee stoppen???
Zucht, en nee ik heb echt geen zin om te gaan werken morgen. Weer van alles in orde moeten maken, regelen, papierwerk... En morgen heb ik er ook gewoon echt geen tijd voor.

Dit is voor mij wel een reden om nooit meer aan pleegzorg te doen, al dat administratief gedoe erbij.
Het is precies alsof je met zowat elke grote instantie in gevecht moet gaan voordat alles in orde komt: 1)met het administratief centrum moest ik mij eerst boos maken voordat ik een kids ID mocht aanvragen, 2) bij de kinderbijslag ben ik moeten gaan zeuren om alles in orde te maken, wat uiteindelijk pas na 6 maanden gelukt is, 3) bij de mutualiteit heb ik na verschillende mails met vraag naar informatie ook een boze brief moeten sturen voordat ze eens gingen bekijken hoe het komt dat ik na 7 maanden nog altijd geen SIS-kaart kan aanvragen. Ik heb er nog steeds geen, maar voor de zoveelste keer zeggen ze dat ze ermee bezig zijn en het wel in orde zal komen, 4) en nu dit gedoe met de RVA weer...

Ik word daar zo moe(deloos) van...

klusweek....of dat dacht ik toch

Hoe is het mogelijk?
Ik keek er zo naar uit om tijdens dit weekje verlof eindelijk eens een paar klusjes te kunnen afwerken (of starten). 'k heb ze gisteren even opgelijst: 11 waren het er.. en nu staan er nog altijd 9 op de 'to do' lijst.
Niet te doen! En van het voornemen om 'bijgewerkt te raken' met het huishouden, komt ook al niks in huis. Er zijn zelfs avonden dat er een gedeelte van de afwas blijft staan.
En elke avond vraag ik mij opnieuw af wat ik dan wél gedaan heb tijdens de dag.... en moet mezelf meestal het antwoord nog schuldig blijven ook.

Oké: geen crèche wilt zeggen dat ik zelf Kleine Meid haar middagmaal en fruitpapje maak, wat ook voor wat extra afwas zorgt. Maar toch, daar kan het niet aan liggen, hé!?
Ze hangt nu wel aan mijn slippen en mist blijkbaar de andere kindjes van de créche om mee te spelen. Ik kan haar dus maar beter entertainen, anders loopt het binnen de kortste keren fout...
Ze kruipt nu overal en trekt zich recht aan alles wat ze tegenkomt. En ik die dacht dat het hier thuis nu wel zo ongeveer 'babyproof' was, komt al 2 dagen op rij bedrogen uit. Gisteren viel ze met haar voorhoofd tegen de knop van een kast,... tja, daar is niet zoveel tegen te beginnen: die handvaten kunnen niet verdwijnen, of het zou moeten zijn dat ik haar constant in haar park zet. Maar wees maar gerust dat de juffrouw zich daar niet meer amuseert: die grotere bewegingsvrijheid die ze nu heeft moet en zal uitgetest worden!!! En vandaag leek het haar een goed idee om de plant te gebruiken om zich aan recht te trekken. Deze keer gelukkig zonder buil op haar voorhoofd, maar wel met wat extra opruim- en kuiswerk voor mij.

Verder had ik natuurlijk ook niet ingecalculeerd dat het 'koop-een fietsstoel-klusje' van deze namiddag zou zorgen voor een hele avond puzzelwerk. Voordien kon ik net met de kinderwagen passeren wanneer de fiets in huis stond, met kinderzitje op de bagagedrager lukte dat dus niet meer... Met als gevolg : wat inboedel verzetten, opruimen, kuisen en proberen totdat het lukt.

En zo zijn de strijk, het gras maaien, de ruiten kuisen, de lavabo herstellen, de lampen en zekering vervangen, (eindelijk eens de) deuren installeren, enzovoort enzoverder weeral voor een andere keer....