'gedoe' ivm bezoekregeling

Het is de voorbije 14 dagen weer een 'gedoe' geweest, en allemaal omdat ik opmerkte dat de bezoekregeling zal moeten aangepast worden. Officieel had Mama nu, via een neutrale bezoekruimte, 1 uurtje in de week (s avonds na mijn werk) en om de 14 dagen een zaterdagvoormiddag.
Kleine Meid haar dagstructuur is aan het veranderen en nu moet ze stilaan rond 19u à 19u30 in haar bedje. En dat lukt net op een gewone werkdag maar helemaal niet meer de avond dat ze een uurtje op bezoek gaat bij mama. Dan zijn we pas om 19u thuis en dan moet het hele avondritueel nog beginnen... veel te laat dus. Voor dit argument had iedereen begrip. Iedereen = pleegzorgbegeleiding en begeleiding van de neutrale bezoekruimte.

Vanuit de bezoekruimte vonden ze dat ik dan maar een ander voorstel moet doen omdat ik de vraag had gesteld naar verandering. En dan begint het: Wat kan er wel?, Wat mag er wel? Waarmee moet ik allemaal rekening houden? Volgens de bezoekbegeleidingsdienst moet een baby 2 maal per week de ouders kunnen zien om een band te kunnen opbouwen, dus 1 bezoek per week is al een toegift van hun kant. Voor mij zou dit dan in het weekend moeten vallen aangezien ik voltijds werk. Maar dan is de bezoekbegeleidingsdienst maar 1 maal per 14 dagen open...
Dus dan ga je op zoek naar bezoekmomenten buiten de neutrale bezoekruimte maar word ik onmiddellijk teruggefloten door de consulente van de jeugdrechtbank: van haar mag Mama op geen enkel moment alleen zijn met haar Kleine Meid. Tussen haakjes hebben ze mij in de bezoekruimte ook meegedeeld dat bij afloop van de begeleiding van de bezoekruimte de Consulente er van uitgaat dat ik aanwezig blijf bij de bezoeken van Kleine Meid aan haar Mama.

Ja Zeg! Ik ben een alleenstaande, voltijds werkende pleegmoeder: ik heb tijdens de weekends echt wel wat anders (lees mijn huishouden) te doen dan 4u uit te trekken om in iemands anders zetel te gaan zitten en niks te kunnen doen! Trouwens:1) ik heb mij opgegeven om een kindje op te vangen en te begeleiden, niet om de ouders te begeleiden bij hun problemen en 2) Kleine Meid komt in een fase dat ze aan mij begint te hangen: dat zouden nogal leuke bezoekjes worden voor Mama wanneer haar dochter om mijn aandacht zeurt en Mama negeert!

Pleegzorg daarentegen vind niet dat Mama haar dochter wekelijks moet zien: voor hen is dat pas aan de orde op het moment dat er werk wordt gemaakt van een terugkeer naar huis en dat zal toch nog wel een paar maanden op zich laten wachten. Maar voor hen mag Mama wel al even buiten de bezoekruimte met haar Kleine Meid om een wandelingetje te doen, of boodschappen... Want binnenkort is er geen begeleiding meer van de bezoekruimte en zij willen dus de zelfstandigheid van Mama wat opbouwen. Consulente lijkt ook dit al in twijfel te trekken..

Conclusie: de drie diensten (consulente, pleegzorg en neutrale bezoekruimte) hanteren elk een andere visie waardoor het onmogelijk was voor mij om een voorstel te doen dat OK was voor alle partijen. Ik heb aan de bezoekruimte gezegd dat ze zelf maar een voorstel moeten doen en heb ondertussen de hulp van pleegzorg ingeschakeld.
Uteindelijk is iedereen akkoord gegaan met het voorstel van de pleegzorgdienst: voortaan gaan de bezoeken om de 14 dagen door op zaterdag, maar dan wel een hele dag in plaats van 3 u.

Wat een gedoe allemaal! En vooral: je krijgt dan eerst een opdracht om het maar op te lossen terwijl het eigenlijk onmogelijk is als pleegouder om met oplossingen te komen aandraven.

En dus binnen een paar weken begint heel die Cirq opnieuw want dan loopt de begeleiding van de bezoekruimte af... Ik kijk er al naar uit ....  NOT!!!!

administratie!

Gisteren een brief in de bus gekregen: of ik aub de SIS-kaart van kleine meid even wou terug binnenbrengen, want ze moet aangepast worden. Ze heeft immers geen recht op verhoogde terugbetaling en dat moet worden rechtgezet via de code van haar SIS-kaart.

Allemaal goed en wel, maar lieve heren en dames van de ziekenfondsadministratie: IK HEB NOG ALTIJD HAAR SIS KAART NIET ONTVANGEN!!!.
Om gek van te worden: 2 keer ben ik me al op hun kantoor gaan aanbieden en er is ook al druk e-mailverkeer aan te pas gekomen. De laatste mail dateert van eind juni en toe is mij verzekerd dat het dossier nu echt in orde was en dat het nu enkel geduldig wachten is op het opsturen van de SIS-kaart. En dus terwijl ik geduldig wacht, krijg ik de vraag om 'zo snel mogelijk' de kaart terug binnen te brengen voor de noodzakelijke aanpassing. Zucht. Conclusie: ze is nog onderweg en nu al niet meer in orde.

Het kindergeld is, na 6 maanden, uiteindelijk 'al' in orde. Dus ook dat heeft veel voeten in de aarde gehad.
Gelukkig heb ik mij opgegeven voor langdurige pleegzorg: al diegenen die voor korte periodes kindjes opvangen wens ik veel moed en vooral bijzonder veel geduld toe: want tegen dat aan dit tempo alles in orde is, is het kind al lang weer weg....

beetje bij beetje verovert ze mijn hart

Binnenkort is ze 6 maanden hier , Kleine Meid, en onze band wordt beter en beter.
Ze is nu met haar 7 maanden ook goed in staat om te communiceren en met haar deugnietenogen kan ze mij ook soms zó om haar kleine vingertje winden.
Tot voor kort kreeg ik vooral de grote 'smile' als teken van erkentelijkheid, deze week kwam er nog wat bij. Voor het eerst kwam ze echt steun zoeken wanneer ze zich niet op haar gemak voelde: bij het onderzoek van de kinderarts stak ze haar armpje naar mij uit en kwam tegen mij leunen. En na de 'stoute' (vooral pijnlijke) bloedprikjes, was ze niet in het wilde weg aan het krijsen maar kwam ze dicht tegen mij aan kruipen om al huilend getroost te worden. En haar huilen hield snel op. Ze geeft zo meer en meer aan dat ik toch wel belangrijk wordt in haar leven en ze toch in staat is om zich te hechten (waar eventjes gevreesd werd dat dit moeilijk zou worden voor haar).

En ik? Ik besef steeds meer en meer dat het moment van afscheid aan haar zeer moeilijk zal worden. Totdat de jeugdrechter een verlenging van 1 jaar had uitgesproken, hield ik 'de boot wat af'. Misschien was ze na 4 maanden toch al weer weg? En ook zij was toen ook nog niet Kleine Meid maar wel de Prutsemie die nog niet veel kon communiceren en eerder spaarzaam was met haar lach. Uiteraard zorgde ik goed voor haar en zonder afstandelijk te zijn, en het verschil met nu zal niet echt zichtbaar zijn voor anderen, maar 't is toch 'voelbaar' voor mezelf. De reflex van 'het is maar voor eventjes dat ik zorg mag dragen voor jou' is weg.

Want eerlijk? In het begin, werd ik vooral geconfronteerd met de 'lasten' en niet de 'lusten': een vaak huilend kindje, dat enkel overdag (dus in de crèche) een paar aangename uurtjes had daarnaast het geloop en geregel om alles administratief in orde te brengen (wat nog steeds niet in orde is trouwens), een kindje waarmee ik vaak naar de kinderarts moet en het regelen en voeren van en naar de bezoekruimte voor Mama. Dat alles maakte dat ik mij soms een 'heel goedkope oppas' voelde, op heel slechte momenten: mij ook heel eventjes 'gebruikt' voelde.

En dat gevoel is stukje bij beetje weg geëbt en stilaan komt er wat anders in de plaats. Een woord heb ik er nog niet voor gevonden, maar het is alleszins wel iets goeds.

Meer en meer begin ik ook spullen voor haar aan te kopen : een autostoel wordt binnenkort noodzakelijk, maar de rest was gewoon te leuk om te laten liggen: kleurrijke badhanddoeken, slabbetjes, een lichtgewicht dekentje. Enfin: ik heb me dus zonder enige reserve volop in de solden gestort om ook een aantal leuke zomeroutfitjes voor haar aan te schaffen ;-).

En dat is voor mij het voelbare verschil: 'zonder enige reserve'...

Al ziet ze wekelijks haar Mama en blijf ik niet verder kijken dan 1 jaar verder en ga ik ervan uit dat ze tegen dan al een hele stap heeft gezet richting 'verblijf bij Mama'. Maar nu is nu, en nu is ze hier en mag ik, naast de veelvuldige bezoeken aan de kinderarts, ook genieten van haar supermooie lach die ze mij toch regelmatig laat zien!