vrijdag 10 februari 2017

ethisch dilemma

Als pleegouder kom je regelmatig tussen 2 vuren te staan. Meestal helpt babbelen en het gezond verstand wel om tot een compromis te komen.

Maar nu weet ik toch even niet waar het compromis ligt....

1 kind wordt opgevolgd door een psychotherapeut. 
Pleegzorg vindt het hun taak om contact op te nemen met deze therapeut in het kader van 'nieuwe stappen zetten'. 
Ik wil dit niet : de therapie moet een 'veilige plaats' zijn voor het kind, waar het terecht kan met vragen en verhalen zonder dat hieraan rechtstreeks een gevolg gaat gekoppeld worden.

Pleegzorg zegt dat zij dit MOETEN doen : zij MOETEN dit weten. Want ze hebben in het verleden al bij anderen het gevoel gehad : "hadden we de info van de therapeut maar vroeger gehad".... Ze proberen mij gerust te stellen met: wij willen echt geen concreten verhalen of voorbeelden, alleen of het OK is om de volgende stap te zetten.

Ook dit stelt me niet voldoende gerust: stel dat er bij de volgende bespreking gezegd wordt dat er nog gewacht wordt met de volgende stap op aanraden van de therapeut. Kind vraagt uitleg aan iemand die ook hoopte dat die stap al gezet zou worden en krijgt te horen: "omdat jouw therapeut dat geen goed plan vindt."

Wel: als dit ooit zou gebeuren, dan zal ik dit kind NOOIT meer gemotiveerd krijgen om nog naar de therapeut te gaan. En voor zover ik haar ken : ze zal ook niet meer te motiveren zijn om  gelijk welke psycholoog ooit nog te vertrouwen...

Pleegzorg stelt de vraag opnieuw. Het behoort tot hun takenpakket en zij willen hun werk goed doen. Ze willen ook de juiste beslissingen nemen, met zorg voor het kind. En wie ben ik om hen daarin tegen te werken? Dat vind ik ook geen fijn idee... 
Want wat we allemaal willen is hetzelfde: dat dit kind zo harmonieus mogelijk kan opgroeien. Ook al krijgt ze behoorlijk moeilijke zaken voor de voeten geworpen: dat ze deze obstakels kan nemen in haar eigen tempo. Dat ze hierbij voldoende begeleiding krijgt, zonder gepusht te worden.

Wat moet ik zeggen? Waar ligt het compromis? 
"Ik kan je niet tegenhouden om contact op te nemen, maar de info die je krijgt mag je nooit gebruiken." Dat klinkt wel heel lullig... 

1 opmerking:

  1. Kan je dit met de therapeut bespreken? Hij/zij heeft wellicht een deontologische code om te volgen. Ook zij hebben er baat bij een veilig kader te scheppen voor het kind.

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je reageert!

Groetjes