Nu al?

Na dit weekend zit mijn verlofweek er op... Nu al..
'k Heb niet de indruk dat ik volledig in de verlofsfeer geraakte.  Nu ja: de "echte vakantie" heb ik nog te goed. Nu was het vooral 'omdat opvang vinden deze week echt té moeilijk is' en ook om zelf even te kunnen bijtanken. Ik was moe en ik was ook 'het moe'. En dan vooral het stressen tegen de klok zuigt energie die ik niet altijd heb.
Los daarvan is thuis zijn ook wel goed om één en ander gedaan te krijgen die tijdens het gewone school-/werkjaar er toch niet van komen. In gedachten had ik een lijstje:
1. ontstressen van de tijdsdruk
2. bijslapen
3. enkele noodzakelijke afspraken nakomen
4. planning van nieuwe nodige afspraken
5. de van nieuwe kasten voorziene slaapkamer nu eens volledig op orde te zetten,
6. elke dag een uitstap met de meisjes
7. nu eindelijk eens de papierberg administratie wegwerken
8. dieetplan weer oppikken want de weegschaal dreigt weer naar de foute kant te veranderen
9. was en strijk bijwerken
10. Mailbox opkuisen (900 en nog wat ongelezen mails!)

Laat ons duidelijk zijn: voor 9 was het te warm, en aangezien ik onder het dak slaap was dat ook het geval voor 2 en 5.
6 en 1 lukten net niet elke dag. Bij 4 botste ik op het feit dat zowat iedereen in vakantie is.
Wat met 7 en 8? Tja.... Ben ik nu gewoon lui geweest of was mijn planning wat naïef-optimistisch?
Ik schrik er toch van dat ik nu al door mijn thuisdagen heen zit. Vanaf maandag terug is het terug 'race-tegen-de-klok' : opstaan, kinderen opjagen om zich klaar te maken en te eten, ze op tijd afzetten aan hun vakantieactiviteit, reppen om nog op tijd op het werk te raken, 's avonds alle hens aan dek om hen op tijd te kunnen oppikken, eten maken, hen wassen en in bed steken, keuken opruimen en dan in de zetel ploffen om de post en mails te lezen en tegelijkertijd een half oog op tv te houden. Dat alles vechtend tegen de slaap.... Niks om naar uit te kijken dus.
En dus heb ik genoten van al die momenten waarop de tijdsdruk wegviel.

Eerst nog genieten van een weekendje 'langzaam aan' en dan: terug aan het werk en ondertussen dromen van en uitkijken naar de 'echte vakantie'...

Lang leve meisjesruil

Elk jaar is het vooraf een puzzel: mijn mogelijkheid op 3 verlofweken op een jaar verenigen met de 9 weken zomervakantie van de meisjes.  En liefst ook wat variatie in het aanbod: voor de kleinste is spelen in de buitenschoolse opvang dik OK, de grootste heeft het daar nu wel 'gezien' en zou liever andere dingen doen. Maar welke 'andere dingen'?
Want ze is ook een beetje een 'controle-kind': school is saai, maar vakantie kan ook stress geven omdat ze zich vooraf niet kan inbeelden hoe alles zal verlopen... Of, en dan is het nog slechter: ze maakt een hele voorstelling in haar hoofd en dan verloopt alles anders...

Dit jaar hebben we een compromis: een weekje buitenschoolse opvang per vakantiemaand en de andere weken worden anders ingevuld.
1 van die andere invullingen werd de 'meisjesruilweek': met 5 vriendinnetjes een hele week samen spelen, elke dag bij een ander meisje als 'gastvrouw'. De afspraken onder de mama's liepen vlot, toch is het nog spannend: hoe zouden de meisjes reageren? Zou hen dat na enkele dagen niet vervelen om steeds met dezelfde vriendinnetjes te spelen? En zou mijn controle-meid niet verkrampen op die dagelijkse veranderingen en onvoorspelbaarheid?

Stop met je zorgen maken Koeka! Het werd een heerlijke week voor haar. Niet dat ze veel vertelde 's avonds, maar dat ligt gewoon niet in haar aard. Elke avond keek ze opnieuw uit naar de volgende dag.

En ze sloeg mij helemaal met verstomming de dag dat zij 'gastvrouw' was. Net die dag kwam er het langverwachtte postpakket van haar mama. Nee, eigenlijk moet ik zeggen: het lang geleden beloofde pakket. Want 3 weken aan een stuk kwam zij thuis met de vraag of de postbode een pakje voor haar had gebracht. Elke keer moest ik haar teleurstellen. Ze besloot dan maar zelf met: "ik ga er niet meer op wachten. En als het dan toch nog zou komen, dan ga ik echt wel superblij zijn, hoor!" Wat moet zij al volwassen kunnen redeneren voor een 6-jarige.....

Dat pakje dus: het was een snoeppakket, met een paar speelgoedjes. Uiteraard hield ze deze speeltjes het eerste uur krampachtig vast. Gekregen van haar mama: weet je wel! Hiermee samenspelen met de vriendinnen bleek niet mogelijk: ze kon er geen afstand van doen en dat begreep ik volledig (de anderen iets minder). Het compromis werd om alles even opzij te zetten.
"Elk 2" hoorde ik haar plots zeggen terwijl ze rond ging met een schaaltje met haar net gekregen 'mama-snoepjes'. Zonder dat ik dit haar vroeg of zelfs had voorgesteld. Dit deed ze helemaal uit zichzelf! En dit scenario herhaalde zich nog een paar keer..
Voor het eerst zag ik haar genieten van het uitdelen, mijn meestal alles-vasthoudend-kind.

Ook enkele dagen later blijft ze mij en zus trakteren op een snoepje.
"Zo lief van jou"
"Ja: ik probeer wat liever te zijn nu, voor jullie"
"Je bent altijd een lieve meid, ik ben blij dat het nu gemakkelijker lukt om dat te laten zien"

Lang leve vakantie en meisjesruil: die van mij kan daardoor spontaan 'loslaten'...
Heerlijk om mee te mogen maken.