onvermijdelijk

En plots riep ze het:
"Nee, Want Jij bent Mijn Mama toch Niet".

Niet dat ik er ondersteboven van was. Elke plus-, adoptie-, pleeg-ouder enfin: elke 'niet-biologische ouder' weet dat dit vroeg of laat komt. 
Alleen had ik het niet nu verwacht:
-niet zo jong al (al staat daar natuurlijk geen leeftijd op) en ook
-niet bij een ordinaire ruzie omwille van haar haren te mogen kammen...

Maar plots was het daar.
Deze was nog gemakkelijk: "natuurlijk mag ik dat wel vragen/zeggen. Ik moet voor jou zorgen, dus moet ik ook voor jouw haren zorgen".
Ze probeerde nog een beetje tegen te pruttelen dat "ik wel voor haar vel mocht zorgen, maar het haar daar niet bij hoorde". Maar ze duwde niet meer door

Zijzelf was geschrokken van haar uitspraak!
Veel meer dan ik

Wel goed van haar, dat ze een ordinaire haarkam-ruzie uitkoos om deze te lanceren.
Zo is het voor geen van beiden een 'bedreigend moment' geweest...

En ach: een kwartier later gaf ze toch aan dat ze op m'n schoot wilde zitten, want "dat gaat beter bij het haren kammen" :-)
Of hoe ook zij al bedreven is geraakt in het weer goed maken