de kleuterleidster is een heldin

Ze zijn goed, de kleuterleidsters van onze school. Van die waar Oudste bij gezeten heeft weet ik zelfs dat ze meer dan goed zijn.
Maar die van Jongste, die is zo mogelijk NOG straffer, ze kan nu al niks meer misdoen bij mij.

Echt... ik kreeg bijna tranen in mijn ogen toen ik even een babbeltje deed met haar, deze week.
Jongste is gestart in september, omdat ze volgens haar identiteitskaart oud genoeg is om aan de kleuterschool te starten. Al weet ik dat ze er eigenlijk nog niet helemaal klaar voor is. Dat 'weten' van mij komt niet alleen uit mijn buikgevoel. Jongste werd getest en blijkt het op een aantal vlakken gewoon volgens leeftijd te doen, maar in haar taalontwikkeling zit er een achterstand. Wat al bij al niet onlogisch is aangezien ze vermoedelijk een behoorlijk lange tijd minder goed gehoord. (en we nu enkel maar kunnen vermoeden dat haar gehoor terug goed is). Haar woordenschat is klein, het begrijpen van wat er gezegd wordt is eerder beperkt.

Maar ik ging het dus over haar juf hebben. Juf werd vooraf op de hoogte gebracht dat Jongste er niet op alle vlakken 'klaar' voor zou zijn, maar ze stelde me gerust dat het wel zou loslopen. Jongste werd, net als de andere 'nieuwelingskes' heel hartelijk ontvangen.

Deze week vertelde de juf wat over de dag ervoor: het thema en wat ze samen gemaakt hebben. "Maar dat kan zij toch nog niet?" reageerde ik. "Wel als we het  zus en zo aanpakken", repliceerde Juf. En ze ging verder "Weet je: ze moet nog niet alles kunnen wat de anderen al kunnen. Ze komt naar school en went aan het schoolleven en dat doet ze lang niet slecht. Ik moet gewoon voor mezelf opletten om van haar niet hetzelfde te verwachten als van een andere 2,5 jarige en dan loopt het goed" 

En daarvan was ik nu eens onder de indruk, sé. Het kind mag gewoon zijn wie ze is en ook in de klas ontwikkelen op haar eigen tempo, ook al valt ze daarmee een beetje 'uit de toon'. 
In mijn ogen kan Juf Sofie al niks meer fout doen dit schooljaar, echt niet...