Ik woon eerder klein,
in een huis waar zeer weinig mogelijkheden zijn voor berging,
met peuter en kleuter in huis die graag hun speelgoed mee zien uitbreiden naargelang hun interesses en mogelijkheden groeien,
en ikzelf blijk én een verwoede hamsteraar
én een eeuwige uitsteller wanneer het sorteermoment "wat blijft/wat mag weg" dringend aan de orde is.
Geen goede combinatie! Ik verzeker het je!
Soms droom ik er van om ooit een wat ruimer te gaan wonen, met veel meer berging bijvoorbeeld voor fietsen, een beetje meer buiten de stad ook: meer groen, misschien meer tuin. Maar vooral meer ademruimte, en dat bedoel ik dan zowel figuurlijk als letterlijk (want de puffs geraken hier weer in sneltempo leeg).
Maar er ik er nog maar aan denk om al die ooit vergaarde spullen te moeten inpakken, beslissen of ik ze hou of weg doe,... Dat alleen al maakt het gewoon onmogelijk, het is voor mij letterlijk on-voorstelbaar.
Trouwens: behalve de luchtkwaliteit dan, is het hier echt wel aangenaam wonen. Ik denk ook dat ik steeds minder weg wil.
Eén van de redenen waarom ik in deze buurt gewoon graag woon, is zo treffend neergeschreven door I.
En ik heb dan ook nog eens fantastische buren, waar ik altijd bij terecht kan.
Met andere woorden: ik blijf hier nog lang, maar nu moet ik echt wat proberen op te ruimen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!
Groetjes