Alweer een jaar verder en opnieuw vakantie

1 Week thuis... Wat eerst nog was "omdat ik die week geen opvang heb voor de kindjes" en in mijn hoofd iets werd als: eindelijk tijd om op te ruimen wat hier al veel te lang blijft slingeren, is ondertussen "heerlijk zalig vakantiegevoel" geworden.  Lang leve de zon en haar Zuid-Franse (of is't Spaanse?) warmte.

Ik was er duidelijk aan toe - aan die vakantie - en de kindjes lijken het ook wel te appreciëren dat mijn tijdsdruk volledig weg valt. Al blijven ze consequent wakker worden tussen kwart na zes en kwart voor zeven....Nu ja, dan zal maandag de omschakeling naar het "werkregime" niet zo moeilijk zijn voor hen.

Of we veel gedaan hebben? Bah nee, gij.... 's morgens neemt het opstaan en ontbijt-ritueel minstens een uur langer in beslag, en 's middags is er tijd voor siësta. Het zwembadje werd opgepompt (en liep voor een kwart weer plat dank zij de klauwen van de kat van de buren), gevuld en gebruikt. De springkastelen in het Zuidpark werden door het kleine grut uitgetest en goed bevonden, de zoo werd bezocht....
Van mijn to-do lijstje wordt er nauwelijks iets afgevinkt. Echt vakantie dus, en zo hoort het bij deze temperaturen.

Amper naar de klok kijken en zeker niet naar de kalender... tot mijne frank valt (Yep : 'mijneneuro' klinkt nog altijd niet)  Ondertussen is de Jongste al een heel jaar hier: de zomer was vorig jaar deze tijd minder hevig, maar best wel aangenaam. Ik heb de bewijzen op foto! Haar eerste foto's: in het wippertje, op de speelmat met een ballon. 'Een rustige baby' werd mij verteld.. humhum: niet echt. Hier toch niet. Nu ja: ze is dit jaar ook vaak, heel vaak tot ongelooflijk vaak ziek geweest. En van een kindje dat niet goed in d'r vel zit, kan je natuurlijk geen rustige nachten verwachten...noch een snelle of vlotte ontwikkeling.
Zo heeft ze haar tijd genomen om te leren stappen: 't was nog net binnen de 'aanvaardbare leeftijd' volgens K&G. Nu, twee en een halve maand na haar eerste stapjes, klautert ze nu onbevreesd overal op, probeert mee te lopen met de Oudste en heeft steeds minder zin om in de buggy te gaan zitten.

Ok dat ken ik: de Oudste deed dit ook, al was ze een half jaar jonger: ze blijken even avontuurlijk ingesteld.

Tot een kleine week geleden was ik wel nog erg ongerust over haar taalontwikkeling. Dat ze nog niet spreekt, tot daar aan toe ("Kijk!" is het enige woord dat ze zegt). Maar ze kon moeilijk duidelijk maken wat ze wilt en vooral: ze reageerde zo goed als niet op wat ik haar zei of vroeg. Jongste ging gewoon haar eigen weg... Hoort ze niet goed genoeg??? Begrijpt ze er niks van???? Of is ze zo eigenwijs??? 't Was een vraag die enkele maanden hangende was. Nu weet ik het bijna zeker: ze is eigenwijs!!!
Sinds enkele dagen kan ze niet meer wegsteken dat ze me wel wat begrijpt ; ze probeert zelf ook wat 'verstaanbaarder' te zijn door zo nu en dan al te wijzen wanneer ze huilt. En vooral ze reageert nu ook. Oef!!
Al is ze nog steeds doof wanneer ze in de Zoo de verkeerde kant op stapt; ze blijft gewoon haar eigen weg volgen. Of de 'nee', 'mag niet' en 'foei' blijven onbegrepen wanneer ze haar eten op de grond smijt. En dat is nog steeds dagelijks het geval tot mijn grote ergernis.

Maar dat ze zich hier thuis voelt en deel van ons gezin is geworden tijdens dit jaar, dat staat vast. En dat is niet alleen voor mij het geval: ook de Oudste mist haar zusje wanneer ze er even niet is...

Opvang geregeld

Tijdens deze vakantieperiode werk ik... of toch wanneer er opvang voorzien is voor beide kindjes. En voor die opvang val ik terug op de bestaande initiatieven.

Voor de Kleinste is het gemakkelijk: de crèche. En ook wat verlofregelingen betreft is het een droom van een voorziening: ze sluiten alleen met de officiële feestdagen en maken daarbij zo nu en dan de brug...

Voor de Oudste is het het eerste jaar dat ik gebruik kan/mag/moet maken van de stedelijke buitenschoolse opvang + vakantieopvang... Wat dus wilt zeggen dat de oudste haar vakantie doorbrengt op dezelfde plek waar ze in september de eerste keer binnenstapte: in de gebouwen van haar school. Mét dezelfde juffen-van-de-opvang. Eigenlijk is het wel goed voor haar, het bekende: ze kent er de weg, ziet veel vriendjes terug, weet waar ze kan slapen 's middags, en de juffen kennen haar goed genoeg en kijken er dus niet van op wanneer ze rond 11u al vraagt om te mogen slapen. Alleen het ritme is wat anders en in de klasjes zelf komen ze niet, uiteraard. "de klasjuffen zijn op vakantie"...
Soms bekijk ik het van de andere kant en slaagt de twijfel toe: "Ocharme 't kind... ze is er al gedurende het hele schooljaar en in haar vakantie is gewoon méér van hetzelfde"...

En dus was ik ook blij voor haar wanneer ik op zondag van mijn zus het aanbod kreeg om de Oudste een paar dagen bij haar te laten logeren zodat ze volop kan spelen met haar Zoon (die even oud is). Ook de kinderen vonden het een geweldig idee.  En dus spraken we dat gewoon zo af...

Tot ik 's ochtends vroeg wakker schoot: Oei: dat mag zomaar niet. Als de Oudste ergens gaat overnachten zonder mij erbij, dan moet de pleegzorgdienst verwittigd worden, die op haar beurt de vraag moet stellen aan de Jeugdrechtbank (in praktijk is dat aan de Consulenten van de sociale dienst van de jeugdrechtbanken) en het logeerpartijtje kan pas doorgaan eens ik die toestemming in mijn bezit heb. Tja, een pleegkind is in het gewone dagelijkse leven meestal gewoon een kind. Als pleegouder word je op elk moment dat wat buiten de gewone routine valt, eraan herinnerd dat je zorg draagt voor andermans kind en je steeds verantwoording moet kunnen afleggen.

En ja, het ligt nogal in de lijn van mijn karakter om voor zulke zaken wat te zuchten en te blazen.
Behalve deze keer: In de vroege voormiddag een telefoontje met de pleegzorg begeleidster, die vroeg om de persoonsgegevens op mail te zetten, in de namiddag kreeg ik al een mail terug mét toestemming van de Consulente. Van een super snelle service gesproken!!

Deze keer ben ik gewoon een content, en dankbaar, mens en ik hoop dat de Oudste straks volop geniet van haar logeerpartijtje bij haar speelkameraadje, al twijfel ik er eigenlijk niet aan....