begrip

Onder 't motto: als't goed is, moet je 't ook zeggen.....

Zoals gemeld dus vandaag de pleegzorgbegeleidster gezien. Ze polste zelf over de afspraken met de 'bezoekbegeleidingsdienst' en was bijna even verbaasd als ik. Ook zij was van mening dat deze dienst elk weekend beschikbaar zou zijn en dat dit voor mij het meest comfortabele zou zijn en voor de Mama het beste omdat ze dan langer dan 1 à 1,5u bij haar Prutske kan zijn.

Oef, ik sta niet te vechten tegen de bierkaai. Een pasklare oplossing is er nog niet, een luisterend oor al wel. En daarbij een luisterend oor dat ook van aanpakken weet en tussen neus en lippen liet weten dat ze zelf ook eens 'zou gaan polsen'.

Ondertussen heeft Prutsemie nog eens een bezoekje bij Mama gehad (onder toezicht) dat blijkbaar goed verlopen is: beide partijen hebben de tijd doorgebracht, genietend van elkaars nabijheid. Goed zo, Mama!!! Want ik mag nog zo erg goed mijn best doen, aan de liefdevolle nabijheid van de Mama, zal ik nooit kunnen tippen. Dus hopelijk zit er voor deze Prutsemie een 'terug naar Mama' in. Op termijn wel te verstaan want Mama staat nu nog net niet stevig genoeg op haar benen.

En wat vooral veel deugd deed: Mama zou in haar uitspraken tegen de pleegzorgbegeleidster toch wel enige vorm van apreciatie laten blijken voor mij. Straf en hartverwarmend want ik weet hoeveel verdriet ze heeft over het feit dat haar Kleintje nu nog niet bij haar woont....