en hupla.... we zijn vertrokken!

'k Heb een tijdje niets van mij laten horen: eerst omdat er niets te melden was, daarna omdat het allemaal veel te snel ging.

Half januari kreeg ik een telefoontje van de pleegzorgdienst en niet op de verwachtte dag (vlak na hun weekelijkse teamvergadering). Het profiel van het kindje waarvoor ze een vraag hadden, strookt bijna volledig met mijn profiel.
Bijna... want ik had me opgegeven voor langdurige pleegzorg en zeker niet voor een crisis-situatie. De vraag was echter: kan je haar straks al gaan ophalen? Het ziet er wel naar uit dat deze plaatsing langdurig zal worden. Omdat al de rest matcht en ik mijn buik vol had van voorbereidingen voor plaatsingen die dan toch niet doorgaan, heb ik "ja" gezegd.
Het kleine prutske, van 2 maanden oud woont dus sinds half januari bij mij.
En ja, dat is een hele aanpassing. Zowel voor haar als voor mij

Ondertussen weet ik dat het voor het eerst en het laatste zal zijn dat ik ja zeg tegen een crisis-pleegplaatsing! Niet alleen is het heel zwaar om de combinatie te maken met werken en zorg dragen voor een heel onrustig kindje dat daarom ook wat extra medische zorgen nodig heeft. Daarnaast is er nog niks op voorhand geregeld kunnen worden en elk moment dat ik nu zou kunnen gebruiken om zelf toch een beetje te slapen of te rusten, wordt in beslag genomen om administratief in orde te geraken en door 'gesommeerd' te worden door de pleegzorgdienst om aanwezig te zijn op de ene keer overleg met sociale dienst van de jeugdrechtbank, de andere keer om gewoon op bezoek te komen met Prutske naar de pleegzorgdienst zodat mama haar kleintje toch ook een keertje kan zien (moet voorlopig onder toezicht), nog een andere keer voor een bijeenkomst om de bezoekregeling met mama uit te werken zodat dit een beetje gestructureerd zou kunnen verlopen in de toekomst. Uiteraard vallen al die bijeenkomsten tijdens mijn werkuren, en moet ik opdraven wanneer het voor de pleegzorgdienst en andere partijen past. Dat mijn werkgever al deze aanpassingen aan mijn werkrooster en het opnemen van overwachtse verlofdagen niet kan appreciëren, daar staat gewoon niemand bij stil.

Ach ja, ik weet het wel: ik ben aan het zagen over de dingen die er eigenlijk niet toe doen. Het belangrijkste is dat kleine Prutske. Maar het is 5 uur in de ochtend en ik heb de hele nacht mijn bed nog niet gezien omdat ze zo onrustig is. Dan is het wel normaal zeker dat al die extra's beginnen door te wegen en ik gewoon eens even mijn hart moet luchten?
En ondanks haar vele huilen, krampjes en reflux-achtige toestanden doet ze het toch maar goed hoor, dat kleine ding. Ze is al 400 gr aangekomen op die 2 weken dat ze hier is, 2 cm gegroeid en vandaag kon er voor het eerst heel even een lachje af!!!