Zussen

Wat was ik trots vandaag... 

Voor diegenen die geen zin hebben in een 'mijn kind, schoon kind'-verhaal: u kan nu stoppen met lezen.

We zijn een weekje op vakantie geweest, in de buurt van het Grevelingenmeer. En omdat het deze tijd van het jaar nogal eens erg wisselend is wat betreft buitentemperatuur, was het mooi meegenomen dat de kinderen ook konden gebruik maken van de binnenspeeltuin.

Jongste is een wildebras, met een tomeloze energie en zonder angst. Het ballenbad (0 tot 4j volgens het bordje) was zeer snel te saai voor haar. Ze volgde Oudste, die zich amuseerde op het andere deel van de binnenspeeltuin (4 tot 12j) met glijbanen enzo. Maar daar geraakt ze natuurlijk niet tot bij de die glijbanen, omdat ze met haar 84cm veel te klein is om sommige hindernissen te nemen.
Dus kroop ik enkele dagen keer op keer mee van platform tot platform, rolde tussen de rollen, gleed van de glijbaan met Jongste op mijn schoot.

Ja, zelfs op mijn leeftijd en met veel te veel overgewicht lukt dat, als je dat wilt doen voor een kind.

Vandaag was Jongste even aan mijn aandacht ontsnapt en dus opnieuw naar boven aan het klauteren, richting glijbaan. Grote zus klauterde achter haar aan, hielp haar onder de rollen door kruipen, hief haar op (gelukkig kon ik niet zien hoe ze dat deed), zette haar tussen haar benen en samen gleden ze de glijbaan af. Jongste gierde van plezier en was zo snel ze kon opnieuw naar boven aan het kruipen. Oudste volgde en hielp haar opnieuw, en opnieuw.Terwijl ze evengoed gewoon met -net even oude- haar neefje had kunnen gaan spelen, zoals de andere dagen. En dan ook op andere plekken van het speeltuig komen.

Eén keer probeerden ze hand in hand naar beneden te glijden (wat kon lukken omdat de 2 identieke glijbanen naast elkaar lagen). Voor Jongste leek het meer op een slechte afdaling op de rodel-baan. Al hield het haar niet tegen om toch terug naar boven te klimmen. Zò snel dat ik de kans niet kreeg om Oudste te vragen om het anders te doen.
Maar eens boven zette ze, helemaal uit zichzelf dus, haar zusje terug tussen haar benen, sloeg haar armen rond haar middel en gleden ze weer samen naar beneden.
Een half uur aan 1 stuk, onvermoeibaar. 

Fantastisch kind, echt waar...om zo voor Jongste te zorgen.
En alhoewel ze biologisch niets gemeen hebben, hebben ze op veel andere manieren een geweldige band.

Toch alles gelezen? U was nochtans gewaarschuwd :-)

stil

Hier toch, hier ben ik wat stilgevallen.

Nog geen 'maart'-blog gemaakt en als ik er nu een zou schrijven, is't echt wel als vijgen na Pasen. (2 weken voor Pasen!)

Wanneer ik niet op het werk ben, of met de kinderen bezig, of probeer een beetje mijn huis opgeruimd te krijgen (ik spreek niet meer over kuisen) dan ben ik zeker aan het proberen mijn agenda's te doen kloppen.

Mijn agenda's? Awel figuurlijk toch: werkdagen laten matchen met dagen dat crèche en/of Stibo gesloten zijn en met zoeken naar babysitten voor die dagen waarop er geen match mogelijk is. Speciallekes op school: proberen om op 1 of andere manier aanwezig te zijn, al lukt dat zelden. En dan zijn er nog de extra's: zoals zitting op de jeugdrechtbank. Ga ik dit jaar opnieuw proberen om de kinderen naar school en crèche te brengen om dan in de file te belanden en niet op tijd in de rechtbank aanwezig te zijn? Zou ik het aandurven om de jongste gewoon mee te nemen? Zo'n zitting duurt toch maar 10 minuten... 't Is alleen dat wachten vooraf: ge weet nooit wanneer het aan u is...Alhoewel: het verleden heeft mij geleerd dat ik voor de zitting van Oudste niet lang moet wachten, voor die van Jongste dan weer heel lang moet wachten. Heeft te maken met anciënniteit van de aanwezige advocaten.. Of toch maar risicoloos op tijd in de jeugdrechtbank aanwezig zijn en op zoek gaan naar een babysit die zich op donderdagvoormiddag kan vrijmaken... niet zo evident want mijn vaste babysitters zijn studenten..


En verder slaap ik, slaap ik en slaap ik. Ik ben precies iets aan het inhalen. Zowel overdag als 's avonds: wanneer ik mij in de zetel zet, kan ik mij niet lang wakker houden. Verder word ik momenteel ook doodmoe van alle overbodige en onnodige prikkels op het werk: radio in de gang die luid staat, die in het 'werk-lokaal' op een andere post, ondertussen luid afsprekende of discussiërende collega's en in dat tumult probeer ik dan mails e.d. te lezen. Vroeger had ik daar geen last van, nu word ik er bijna gek van...
Ik wil rust, stilte,.. traagheid soms

Nog even in de rat-race en straks een weekje verlof... ik kijk er naar uit. Al heb ik nog maar een halve toestemming gekregen (voor de Oudste is het OK, voor de Jongste heb ik nog geen toestemming). Het is dus niet ondenkbaar dat ik in theorie de Jongste zou moeten thuislaten omdat de reistoestemming niet is toegekomen. Haar thuislaten? Waar? Bij wie dan? Of thuisblijven omdat de consulenten (of jeugdrechter) vergeet om toestemming op te sturen? Tarara!
En ik moet nog eens proberen om een nieuwe berekening van de crèchetarieven te verkrijgen van Kind en Gezin. Ze weten dat er een verminderd tarief is voor pleegouders sinds 1 april, ze weten alleen nog niet goed hoe je die aanpassing kunt verkrijgen...

Dat het maar snel vakantie is ... en stil kan worden in mijn hoofd... ik mij alleen mag bezighouden met de drukte van de kindjes.. Heerlijk vooruitzicht