Bijzonder onderwijs... weer een nieuwe wereld die voor mij opengaat. Alhoewel...
Een inkijk krijgen lukt niet.
En ik die dacht dat het kind ingeschreven krijgen het moeilijksste en meest zenuwslopende was...
de stress duurt gewoon voor.
Een overzichtje:
31 augustus:
een welkom op haar nieuwe school! Fijne kennismaking met de juf en bij de naschoolse opvang. Daar zien we ook een toekomstig klasgenootje van haar en het klikt al tussen die 2. Dat is leuk om te zien.
Daarna kennismaking met het revalidatiecentrum, want "als ze hier op school gaat, krijgt ze haar therapieën in het CAR". Of niet? Want de eerste persoon die mij aanspreekt laat onmiddellijk weten dat ze pas na de testing gaan weten of het kind recht heeft om bij hen therapie te krijgen. Misschien is ze 'niet zwak genoeg'. Waarom hoor ik dat nu pas? Er zijn al mails heen en weer geweest, vooral om hun dossier te kunnen vervolledigen. Waarom wordt dat niet eerder vermeld?
Dus: als ze het te goed doet op de testen, moet ik opnieuw op zoek naar een logopedist. Want haar vorige heeft geen plaatsje voor haar vrij gehouden aangezien ze naar het bijzonder onderwijs gaat en daar dus ook therapie zou krijgen...
vrijdag 1 september:
Eerste schooldag! Natuurlijk breng ik haar zelf en laat ik haar nog niet door de schoolbus ophalen.
We staan voor een gesloten schoolpoort, met een pijl naar links voor 'de opvang'. Bij het volgen van die pijl staan we opnieuw voor een poort op slot. Blijkbaar moeten we naar het MFC. Hoezo? Ik wil mijn kind naar school brengen, ze is niet ingeschreven in het MFC..
Vandaag mag ik nog tot op het schoolplein. Juf is er al en het klasgenootje dat ze gisteren leerde kennen komt ook net aan. Gelukkig. De bel gaat... DE BEL GAAT.... Ik vertel mijn kind: "hoor je dit? Dat is een bel, dan moet je naar de foto van je juf gaan" en leg juf uit dat ze van een school komt waar er niet werd gewerkt met een schoolbel: kinderen worden rechtstreeks tot aan de klas of tot aan de voorschoolse opvang gebracht. Juf was blij met deze info en zou er rekening mee houden het haar goed uit te leggen.
Ook 's namiddags, bij het afhalen, ben ik helemaal fout wanneer ik denk aan de schoolpoort te moeten staan. De schoolpoort is NIET de schooltoegang(!), opnieuw moet ik naar de voordeur van het MFC. En als die 2 ingangen nu nog eens bij elkaar in de buurt zouden zijn... Met een kind erbij is het bijna 10 minuutjes stappen van de schoolpoort naar de ingang van het MFC. Langs de straat wel te verstaan , want in feite grenzen ze achteraan aan elkaar. Juf houdt haar gezelschap tot ze mij ziet. Opnieuw: ik vind mijn weg niet in dit onlogisch gedoe, maar juf en zij; dat lijkt wel goed te zitten. Het was leuk op haar nieuwe school, ze had de hele dag gespeeld. Wanneer we grote zus gaan ophalen in de 'oude, vertrouwde school' zucht ze: "ik ben blij dat ik terug hier ben".
