Dat het hier precies wat stilgevallen is?....
Ik moet toegeven dat dat klopt. Maar dat wilt niet zeggen dat ik ben stilgevallen. Integendeel...
Gezondheidsperikelen, en slecht reageren op medicatie daarvoor, hebben mij gedwongen eens na te denken over een aantal zaken. Op sommige dingen heb ik geen vat, en dat zal zo blijven. Maar wat ik wel kan doen is : gewicht verliezen. Niet gemakkelijk en dus moet ik nadenken over wat ik daarbij zou kunnen gebruiken om dat te bereiken.
1) geduld. En dat is mijn sterkste kant niet. Maar zoals mijn huisarts vertelde: "overgewicht 'valt' er zomaar niet af, hé". Dus: een vele maanden plan...12 tot 18 denk ik nu.
2) iets dat mij kan motiveren bij mijn plan. Ik weet dat ik actiever moet worden, maar tot voor kort lukte dat gewoon niet. En daar waren diverse redenen voor: alleenstaande met 2 kleine kinderen? Dat is werken en huishouden doen. Als je elke keer je wilt gaan sporten een babysit moet regelen, dan is dat én duur én zoveel geregel dat ik er niet aan begin. Los daarvan kon het fysiek ook gewoon niet. Dat laatste is sinds eind januari veel minder het geval. Maar hoe kan ik dan wat actiever worden en wat kan mij daarbij helpen?
Het antwoord heb ik gevonden in een 'activity tracker'. In mijn geval: de fitbit. En binnen de kortste keren ben ik een fervent stapper. Echt zot, wat dat ding met mij doet. In bed kruipen en niet het beoogde aantal trappen opgelopen? Dan gaan we toch nog eens naar beneden en opnieuw naar boven? Net zolang tot het balkje groen is geworden! 8500 stappen? Niet goed genoeg: dan doe ik mijn jas aan en ga nog snel een blokje rond wandelen. Nee, dan ben ik nog niet aan de 10.000, maar de rest 'spring' ik er wel bij. En zo kan het al eens gebeuren dat ik hier 's avonds voor TV, op mijn tapijtje sta te springen.... tot dat bandje om m'n pols begint te trillen om me te laten weten dat ik aan de 10.000 ben...
Ik kan nu terug actief zijn en vooral: ik geniet ervan. Maar ik voel ook dat het terug moet opgebouwd worden: ik kom van ver. Veel meer dan die 10.000 moet ik nu ook weer niet doen; dan lig ik 's nachts wakker van de pijn (eigen schuld: in plaats van de signalen van mijn lichaam serieus te nemen, geloofde ik de 'grote voetenspecalist' toen die zei dat er niks speciaals was, daardoor zat er te lang een zenuw gekneld waardoor pijn een deel van mijn leven zal zijn). Die pijn 's nachts zorgt voor de negatieve spiraal: te weinig slapen ->moe zijn overdag->meer eten/snoepen om toch maar aan de gang te kunnen blijven, of toch op z'n minst gedurende de werkdag.
